กระต่ายใต้เงาจันทร์
ดูสิใครนั่งขีดเขียนยามค่ำคืน
ในความรู้สึกเต็มตื้นคืนแห่งฝัน
ยามราตรีมีความสุขเพียงเท่านั้น
พอตื่นพลันโลกหมองหม่นคือคนใด
เหมือนกับฉันอยู่ห้วงฝันนั่งขีดเขียน
ยังเพ้อเพี้ยนตามความคิดเหมือนพิษไข้
เหมือนบางทีตกในบ่วงห้วงคิดไป
เก็บความรู้สึกซ่อนไว้ในอาการ
เผลอแย้มยิ้มตามบทเพลงบรรเลงพร
บางครั้งข้าวคอยป้อนค้างมื้ออาหาร
ในมือกำปากกากอดจินตนการ
สร้างเรื่องราวอ่อนหวานธารแสงดาว
ความเศร้าซ่อนแฝงไว้สายตาคน
หล่นเปียกปนคือน้ำตาเหลือใดกล่าว
แว่วสำเนียงของเสียงเนิ่นนานเนาว์
เหมือนมีเงาปีศาจร้ายในวันนั้น
มีความทุกข์เป็นนายคอยรับใช้
เรื่องเลวร้ายซ่อนไว้ในหัวใจฉัน
ความทุกข์ทนความเ