อิสรเสรีที่เคารพ คงได้พบสักวันอันแสนใกล้ เสียงกระหน่ำร่ำร้องของหัวใจ อยากจากไปไกลห่างร้างคนเดิม คิดถึงเพื่อนมากมายคล้ายสนิท ปล่อยชีวิตเงียบเหงาเศร้าซึมเสริม ก็ไม่อยากมากมิตรไม่คิดเติม ใจไม่เริ่มกายไม่รับหลับนัยตา ไม่มีเงินเหลือใช้ให้เที่ยวเล่น ทุกเช้าเย็นเห็นบ้านงานหนักหนา จึงไม่ค่อยมีโอกาสขาดเวลา เลยอ่อนล้าจิตใจเหมือนในกรง โอ้วัยเรียนพากเพียรมาตลอด สะพานทอดยาวสู่ประตูหงษ์ วัยทำงานตั้งตระหง่านดูมั่นคง สมประสงค์ตรงใจใช้ชีพเอย
1610
5
0
หน้าส่วนตัว
