มนต์กวี
มีเรื่องจริงไม่ผ่านจอขอเล่าขาน
หนุ่มพิการกับชีวิตลิขิตฝัน
ชื่อบุญมีผู้หาญกล้าฝ่าตะวัน
เพื่อมีวันสมหวังตั้งตารอ
มิงอนง้อผู้ใดให้ช่วยเหลือ
ข้าวกับเกลือกินกันตายไม่ร้องขอ
พิการขายังเหลือแขนแค่นี้พอ
เพียรถักทอวาดฝันสู่วันจริง
ยี่สิบเจ็ดผ่านฝนทนสู้หนาว
ผ่านเรื่องราวเสียดแทงเจ้าแกร่งยิ่ง
ฝึกอาชีพพอเลี้ยงชีพไว้พึ่งพิง
ไม่ประวิงหวั่นหวาดสู้ขาดใจ
เป็นช่างซ่อมมอเตอร์ไซค์ในหมู่บ้าน
แถมช่วยงานชุมชนเอาใจใส่
เป็นหมอนวดคลายปวดคนทั่วไป
กระฉ่อนไกลเขาร่ำลือฝีมือดี
หนุ่มบุญมีพิการกายหัวใจแกร่ง
เมื่อมีแรงยังดิ้นไปไม่หน่ายหนี
เราผู้ครบสามสิบสองอย่ารอรี
ถึงวันนี้อย่าปล่อยให้
..ใจพิการ