เฮาชาวดอย
หิ่งห้อยหายไป
ระยิบระยับกับราตรีแต่งสีสันต์
อาบแสงจันทร์อันนวลชวนหลงใหล
ระยับแสงแข่งดาวพราวอำไพ
ระยับกลางหัวใจคราได้ยล
ณ ผืนดินถิ่นนี้ที่ลึกลับ
มีทั้งความแตกดับและสับสน
ทั้งรอยยิ้มน้ำตาคราทุกข์ทน
ในหมู่ของผองชนบนแดนนี้
ความมืดมิดนิทราคราคืนค่อน
หิ่งห้อยพเนจรอ่อนแสงสี
เจ้าบินหาสิ่งใดในราตรี
หาอาหารรมณี ณ ที่ใด
ความมืดกับแสงอ่อนตอนกระพริบ
แลลิบลิบลอยเลื่อนคราเคลื่อนไหว
ค่ำคืนอันเหน็บหนาวแม้ยาวไกล
สักวันหนึ่งถึงชัยในสักวัน
หิ่งห้อยจรนอนฟ้าราตรีหนาว
ผ้าห่มแห่งแสงดาวพราวความฝัน
คลื่นหมอกหนาวกลางทะเลของเหมันต์
ปีกบางนั้นหนักน้ำค้างกลางนภา
เนรมิตแสงทองส่อ
1862
5
0
หน้าส่วนตัว
