ความสับสน เคล้าระคน ปนความ เปลี่ยวเหงา สุดสรรหา สิ่งใด มาบรรเทา ดั่งแสงเงา ทาบทา ติดเรือนกาย เศร้าโศก ดุจสิ้นโลก สวรรค์ล่ม ศูนย์สลาย ผาถล่ม แผ่นดินแยก แตกกระจาย แดงฉานฉาย เผาผลาญ เพลิงโกรธา ปล่อยวางโลก เพราะแบกโลก ทั้งโลก วิโยกหนา หมายจะเยื้อ แย่งชิง ได้ชัยมา ลืมเลือนว่า ชีพนี้ มิยืนนาน รักแท้จริง หวานยิ่งกว่า ทุกสิ่ง ที่ว่าหวาน แม้นร้อยรวม บุบผา สุมามาล ฤๅเปรียบปาน รักแรก หน้าแปลกเอย
1225
5
0
หน้าส่วนตัว
