..สายลมทะเล..
กาลครั้งยังไม่นานตอนรุ่นหนุ่ม
แรกรักรุมกลุ้มใจเขียนจดหมาย
เสือกะล่อนละอ่อนจัดหัดออกลาย
สาธยายร่ายรักเป็นเพลงยาว
เจอกัน ครั้งแรก บนรถไฟ
ถึงก็ไป ไม่ถึงก็ไป อ้าปากหาว
ชึ่กชั่ก ปู้นปู้น เป็นครั้งคราว
สบตาสาว สาวตาสบ..เราพบกัน
แม่เธอ นั่งลงที่ตรงข้าม
แต่ก็ไม่อาจห้ามหัวใจฉัน
คนใจง่ายมือไวเมื่อแสบคัน
พรหมลิขิตขีดพลันเป็นบทกลอน
จนข้ามคืนตื่นเช้าไม่กล้าส่ง
ป้ายหน้าลง กระสับกระส่าย เพราะรักหลอน
วาสนาหรือสิ้นอรชร
ทั้งหัวใจรอนรอน ชิดกระชั้น
อยากจะหยุดหัวจักรที่ครึ่งป้าย
หัวใจชายหายวับเหมือนกับฝัน
รถไม่หยุดคนต้องไปไกลจากกัน
ฉันเดินทื่อตัวสั่นไปหาเธอ
ทิ้งกระดาษลงไปไม่มองหน้า
ต
1507
7
0
หน้าส่วนตัว
