แก้วประเสริฐ
*** รำพึง ***
รำพึงแผ่วคำนึงเมื่อตรึงคิด
ผ่านชีวิตวัยชรายากหาไหน
มิแก่นสารวนเวียนที่เพียรไป
ทั้งวิไลซบเซาบรรเทาตรอง
สิ่งล้มลุกคลุกหงายเกิดสำนึก
มาตรองตรึกดั่งครูรู้ทั้งผอง
เป็นวิชาชีวิตมิผิดละออง
ร่ำเรียกร้องฝังไว้ฤทัยแผ่ว
หนึ่งขวบปีผ่านไปใกล้ลิขิต
ฟ้าดินปลิดอายุหายละลายแล้ว
ที่เหลืออยู่ฝากไว้คล้ายหางแมว
หลักชัยแจ้วเรียกหามรณาตาม
สิ่งแปรเปลี่ยนเวียนวนที่ล้นฝาก
เพื่อนหนีจากเรือนร่างครั้งถูกหาม
มรณะทูตหยุดไว้ความงดงาม
มิเกรงขามชนชั้นพลันต้องตาย
เหลือวิญญาณพเนจรร่อนเร่
ยากจะเหที่ใดยากคาดได้
คงแต่กรรมหนุนเกื้อที่เอื้อไป
ดีและร้า
หน้าส่วนตัว
1496
23
0
