พิราบสีขาว และผองเพื่อน
สิ่งใดสิ่งนั้นหรือคืออนิจจัง
สิ่งรักสิ่งหวังดั่งดวงฤทัย
สิ่งใดสิ่งนั้นถึงวันต้องจากไป
จะมีใครห้ามได้ก็ไม่มี
....................................
อันสิ่งรักยิ่งรักยิ่งลาจาก
ต้องมาพรากจากไปให้ใจเหงา
สุดแสนเปลี่ยวเดียวดายในใจเรา
เมื่อคนรักคนเก่าไม่หวนคืน
.....................................
ยิ่งรักนักมักหน่ายมักหายรัก
ยิ่งคิดนักยิ่งงงยิ่งสงสัย
ยิ่งรักมากคิดมากลำบากใจ
เพราะสิ่งใด ฤ เที่ยงแท้แลคงทน
......................................
ท้ายสุด สุดท้ายชีวิตก็เหมือนฝัน
ต่างคน ต่างกันไม่ว่างวายเว้น
จงสร้างทำการแต่สิ่งที่จำเป็น
เพราะทุกอย่างที่เห็นไม่มีตัวตน
ขอขอบคุณ เจือจัน
1689
4
0
หน้าส่วนตัว
