ก่อพงษ์ พงษพรชาญวิชช์
นี่น้ำเย็นดื่มกินให้สิ้นเหนื่อย
มาเถิดเพื่อนรินเรื่อยดับความหน่าย
ไมตรีจิตมิตรภาพตราบวันตาย
เกิดเป็นคนผจญร้ายอย่าได้กลัว
เมื่อวันก่อนเราขมขื่น ได้ตื้นตัน
ก็เพื่อนนั้นเจือจุนคุ้มบุญหัว
เติมฟืนฝันวันรุ่งขึ้นค่อยตื่นตัว
หลับเต็มอิ่มตื่นยิ้มยั่วเลิกกลัวพาล
คนกำหมัดหยัดยืนลุกขึ้นสู้
คนยังอยู่เพื่อสร้างฝันแม้วันผ่าน
เมื่อหมดแรงอาจพักเดินไม่เกินการ
นักต่อสู้พักเพื่ออ่านแลการณ์ไกล
ตราบที่เรามิใช่ข้าวเมล็ดลีบ
ย่อมแตกกลีบเติบต้นขึ้นจนได้
ก่อรวงก่องเต็มท้องนาน่าภูมิใจ
เมล็ดไทย่อมยังพันธุ์นิรันดร .
1088
12
0
หน้าส่วนตัว
