เพชรพรรณราย
คล้ายชะตาฟ้ากำหนดเป็นกฎไว้
ให้เดินไปในเส้นทางห่างวิถี
ด้วยมิอาจวาสนาพาความดี
จะคอยชี้วิธีทางอย่างที่เป็น
บนลำเนาที่เฝ้าเดินเผชิญสู้
แสนหดหู่สู้ชะตาพาทุกข์เข็น
จะดีชั่วตัวก็ทำเพราะลำเค็ญ
ด้วยจำเป็นไม่เห็นทางจะสร้างไป
แต่ในใจลึกลึกนึกเจ็บปวด
แสนร้าวรวดร้องไห้ใจหวั่นไหว
แต่ต้องแสร้งจำแลงปิดในจิตใจ
กลัวมีภัยให้เดือนร้อนตัดรอนตน
ด้วยสำเหนียกใจเพรียกเรียกให้เลิก
ทางที่เบิกเลิกไม่ได้ใจสับสน
ถลำลึกสุดหวนคืนฝืนกมล
จำต้องทนจนสิ้นกายวายชีวัน
หากแต่ใจใฝ่คิดพินิจอยู่
กลัวใจสู่ความเป็นมารกาลผ่านผัน
ความชั่วร้ายครอบครองจิตผิดอนันต์
ก็ถึงวันผันไปถึงซึ่งใจมาร
สิ่งสุดท้ายหมายจะจบอย
993
2
0
หน้าส่วนตัว
