กลอนอ่อนอ่อนง่ายง่ายได้ใจความ ไม่มองข้ามฉันทลักษณ์ประจักษ์เห็น กลอนทำให้อารมณ์ร้อนนอนก้นเย็น กลอนก็เป็นดั่งเพื่อนเอื้อนเอ่ยคำ แต่งไปตามใจใฝ่ในครั้งแรก ถึงแปลกแยกแตกต่างช่างน่าขำ แต่งทุกวันเช้าเย็นเป็นประจำ เหมือนทำยำถ้อยคำล้ำรสกลอน ถึงหมดมุขยิ่งสนุกปลุกอารมณ์ ยิ่งเครียดถมยิ่งร้อนรนยิ่งทอดถอน ให้จับเอาความเครียดเขียนเป็นตอน เหมือนเราต้อนความทุกข์ใจให้ไกลตัว คิดไม่ออกบอกใจไม่ต้องรีบ อย่าได้ถีบถ้อยคำออกจากหัว หาอย่างอื่นทำไปก่อนไม่ต้องกลัว แล้วค่อยรัวออกเป็นชุดสุดสะใจ
855
16
0
หน้าส่วนตัว
