แก้วประเสริฐ
ยามยลโฉมโน้มน้าวเพร้าพริ้มพักตร์
สุดงามนักเพริศพลั่กลักขณายิ่ง
ช่างสวยสดงดงามเลิศล้ำจริง
ยากหาหญิงในพสุธาเทียบเคียง
รูปวงพักตร์เรียวงามปานรูปไข่
ดวงนัยน์ใสกลมโตพร้อมกับเสียง
เหมือนสำเนียงระฆังแว่วชำเลียง
แล้วมีเสียงเจื่อนแจ้วแว่วคลอมา
วงคิ้วโขนงโก่งงอนดั่งคันศร
ยามอรชรเยื้องกรายงามหนักหนา
เอวองค์อ่อนอ้อนแอ้นสุดพรรณนา
เหมือนนางฟ้าลงมาสู่แดนดิน
มายืนตลึงครุ่นคิดอยู่นิดหนึ่ง
นางฟ้าจึงมีเพียงนางในฝัน
แต่ทำไมสายตามองไปพลัน
เจอนางพลันรู้สึกเหมือนนางฟ้า
หรือเรานี่เจอเพ้อพึงเพียรคิด
หัวใจจิตเปลี่ยนไปแล้วหรือหว่า
หันไปมองอีกครั้งแล้วขยี้ตา