บิดรมารดา

คีตากะ

ธรรมสาบสูญ

คีตากะ

หมาป่าล่าแกะ

คีตากะ

สุนัขป่าล่าแกะหมายแขวะอก
เจ้าของตกใจกลัวมัวสงสัย
ยืนดูแกะถูกกินต้องสิ้นไป
เพราะเกรงภัยถึงตัวชั่วเลวทราม

ไหนเคยคุยจะปกป้องคุ้มครองโลก
แค่อุปโลกน์คำลวงอย่าทวงถาม
ถึงเวลาหัวหดหมดสิ้นความ
อ้างสงครามบานปลายขายคารม

ตั้งทำไมองค์การผลาญภาษี
เกร่อมากมีไม่ใช้ให้เหมาะสม
อย่าเรียกตัวว่าผู้นำให้ขำคม
เห็นใครล้มยืนดูอดสูจริง

สันติภาพร้องไปหาใครช่วย
ผู้นำป่วยเกินคาดปีศาจสิง
มหาอำนาจฟาดฟันคอยช่วงชิง
ชาติเล็กวิ่งหนีกระสุนตามบุญกรรม

อนาถแท้มนุษย์ถึงจุดนี้
สิ้นศักดิ์ศรีสูญไปให้น่าขำ
ไม่ต้องหาหรอกหนามนุษยธรรม
โลกตกต่ำขีดสุดเสื่อมทรุดลง

ปล่อยเขารุกรานไปคงไม่ช้า
ถึงชายคาบ้านตัวอย่ามัวหลง
เขาล็อคเล็งเป้าซุ่มกดปุ่มลง
หมายยกธงยอมแพ้คงไม่ทัน...

				

สดุดีนักรบผู้กล้า....

คีตากะ

ปลาใหญ่กินปลาเล็กเฉกอาหาร
รู้สึกค้านยังรับได้ในเหตุผล
ชาติใหญ่กลืนชาติเล็กเฉกพาลชน
เผยกมลสันดานอันธพาลครอง

ถืออำนาจบาตรใหญ่ในโลกหล้า
สิ้นธรรมาเวรกรรมจะตามสนอง
บ้าสงครามคลุ้มคลั่งเลือดหลั่งนอง
สุดท้ายต้องตกนรกอกระทม

ประวัติศาสตร์ผู้นำอำมหิต
ต้องถูกปลิดชีพลงคงสาสม
เผด็จการสิ้นสลายดั่งสายลม
แผ่นดินถมกลบหน้ามากี่ราย

ถึงอาวุธทรงพลังยังอาจแพ้
สยบแก่แววตาผู้กล้าฉาย
ถึงอธรรมน่าหวั่นอันตราย
ต้องแพ้พ่ายธรรมแน่ด้วยแพ้ภัย

จับอาวุธลุกขึ้นขัดขืนเถิด
นักรบผู้ประเสริฐเกิดชาติไหน
อย่ายอมแพ้แก่อธรรมจำสู้ไป
ประตูสวรรค์เปิดไว้ให้ท่านครอง…






อัลเบิร์ต ไอน์สไตน์ เคยกล่าว่า : I do not know with what weapons World War III will be fought, but World War IV will be fought with sticks and stones.” “ผมไม่รู้หรอกว่า ในสงครามโลกครั้งที่สาม มนุษย์จะใช้อาวุธอะไรต่อสู้กัน แต่สงครามโลกครั้งที่สี่ จะสู้กันด้วยท่อนไม้และก้อนหิน
				

ล่องแพ

คีตากะ

งานเลี้ยงย่อมเลิกราราวภาษิต
นั่งเคียงชิดเชยธารผ่านทิวเขา
ล่องแพไผ่ไต่ชลจนซึมเซา
จุ่มสองเท้าเล่นน้ำเย็นฉ่ำใจ

ท้องฟ้ากว้างว่างเปล่าแฝงเงาเมฆ
ท้องน้ำเฉกสวรรค์ทุกวันไหล
มิเคยหยุดดุจจิตคิดปรุงไป
พาแพใหญ่ฝ่าคลื่นนับหมื่นพัน

เสียงดนตรีจางหายคล้ายเหนื่อยหน่าย
ชนทั้งหลายหลับใหลในความฝัน
ขุนเขาเขียวเลี้ยวลับสลับกัน
สองฝั่งนั้นงดงามอร่ามตา

ยามห้วงกาลหยุดนิ่งอิงสายน้ำ
วัดหนึ่งล้ำสถิตพ้นบนยอดผา
แลสงัดสงบสยบโลกา
มวลพฤกษาล้อมรอบขอบคีรี

เหล่ามัจฉาทักทายเวียนว่ายเล่น
ภาพยามเย็นตรึงตราพาสุขี
ดวงตะวันชิงพลบหลบคีรี
ลมพัดวีเย็นชื่นรื่นกมล

ละอองไอสายน้ำเย็นฉ่ำจิต
ปล่อยชีวิตท่องธารผ่านไพรสณฑ์
ความเรียบง่ายสถิตจิตกมล
อยู่หรือไปไยต้องสนบนโลกลวง....