ปานดั่งว่าววิลาวัณย์ชั้นเวหาสสายป่านขาดปลิวลอยถอยไถลปราศทิศทางหว่างฟ้าลมพาไปสู่แห่งหนตำบลใดให้คลาดคลาหมายติดตามก็ยากแท้จะแลเห็นด้วยยามเย็นใกล้ค่ำย่ำเวหาจะรั้งรอก็เกรงใครไปนำพาให้อุราร้อนรนกระวนกระวายฝากอินทร์พรหมยมพญาพาปกปักดูแลรักษ์เจ้าไว้อย่าให้หายจะตกหล่นหนใดอย่าได้วายอำพรางกายเก็บไว้กว่าได้เจอแสนเสียดายว่าวน้อยล่องลอยฟ้าเคยทายท้าอำนาจลมชื่นชมเสมอกางปีกงามท่ามฟ้าพาละเมอหมายพบเจออีกครั้งดั่งเลื่อนลอย...
โลกธาตุพิลาสล้ำในต่ำใต้ดาวดวงใดฤาเปรียบเทียบเทียมหาถึงจันทรอรสะอางพรายพร่างตาแต่นิจจาเลือนรางร้างชีวินธรรมชาติดาษดาน่าชมทัศน์หมู่มวลสัตว์ชัฏป่ากระแสสินธุ์หลากห้วยหนองคลองบึงถึงวารินร้อยรวมสิ้นสู่ชเลถ่ายเทชลขุนเขาเขียวเคี้ยวคดจรดขอบฟ้าน้ำตกบ่าทุกยามท่ามไพรสณฑ์มวลบุปผชาติดาษเดียรแวะเวียนยลชื่นกมลคลายเศร้าเคล้าสุคันธ์ยินเสียงเพลงผิวไผ่ในไพรป่าพิศดารายามค่ำล้ำสวรรค์ฟังเสียงฝนหล่นหลั่งดั่งวารวันเกษมสันต์ทุกยามความทุกข์คลายศีลธรรมค้ำจุนโอบอุ้มโลกผ่านวิโยคด้วยธรรมนำเฉิดฉายเพลานี้วิกฤติชิดกล้ำกลายชนทั้งหลายปราศศีลสิ้นธรรมาจึ่งปรากฏพิบัติภัยในหลายหลากทั้งข้าวยากสงครามโรคลามหาค่อยกำจัดมนุษย์สุดโศกาวันพิพากษาชนทุศีลให้สิ้นไป...***ฆ่าสัตว์ (เพื่ออาหาร) เป็นเหตุอาจบางทีสายเกินไปที่จะแก้ไข...
จากปฐมทวารวดีศรีเมืองมิ่งร่องรอยทิ้งซากอิฐแทนปริศนาจากกรุงเทพทวาราวดีศรีอยุธยาซากวัดวากรุงเก่ากลิ่นเถ้าไฟกาลเพลากลบฝังความหลังลับทวีทับทุกข์เทวษเหตุล่มสมัยการแก่งแย่งอำนาจขาดสีลมัยชีวาลัยล่วงลับสุดนับคณาสองคชสารสัประยุทธ์สุดวิปโยคหญ้าน้อยโศกย่อยยับรับทุกขาผลัดเปลี่ยนกี่แผ่นดินสิ้นนคราพ่ายกรรมาแพ้กาลแหลกลาญลงรุ่งเรืองก็ล่มสลายในปลายสุดพระสัมพุทธตรัสไว้ให้คลายหลงเพียงคุณงามความดีที่ดำรงสืบชาติพงศ์จนถึงซึ่งนฤพาน...
วางดาบจึ่งบรรลุสรรเพชุดาพระพุทธาพจนารถประกาศสอนมหาโจรองคุลีมาลแต่กาลก่อนโลภโกรธหลงดุจดาบซ่อนกัดกร่อนจินต์ชีวิตแลกด้วยชีวิตอย่าคิดหนีทวีปทั้งสี่ดุจพี่น้องเกี่ยวข้องสิ้นฆ่ากันไปได้อะไรในแดนดินเพียงมลทินกรรมชั่วติดตัวไปผลปาณาติบาตอำนาจเหลือขาดเอื้อเฟื้อเมตตาพาหม่นไหม้ย้อนผลส่งสงครามรุกลามไปปานดั่งไฟไหม้ป่าพาวอดวายนี่แหละหนามนุษย์สุดประเสริฐล้ำเลอเลิศปัญญาน่าใจหายสร้างอาวุธฆ่ากันอันตรายโลกวุ่นวายปานนรกอกระกำ....
จับหัวหรือจับหางจงอางร้ายย่อมมิวายถูกแว้งกัดต้องบัดสีสะสมบุญตุนบาปตราบชีวียากหมายหนีห้วงทุกข์จ้องรุกรานหลงละเมอเวียนวนบนกองขยะย่อมยากละความเหม็นเป็นสุขศานติ์กว่านอนลงดงดอกสุมามาลย์จึ่งประทิ่นกลิ่นหวานสราญใจมาตรอยู่บ้านวิหารถ้ำหรือจำวัดครองคฤหัสถ์บรรพชิตสถิตไหนแสวงหาสารัตถะประโยชน์ใดธรรมหาได้เปลี่ยนแปรแค่จิตต่างถึงโลกแตกจักรวาลพานล่วงลับชีวิตดับลับไปให้หม่นหมางไม่หลงเหลือสิ่งใดให้เปล่าว่างสิ้นทุกอย่างแต่ธรรมยังดำรง....
Calendar
Lovers
17 คน เลิฟคีตากะ
Lovings
คีตากะ เลิฟ 1 คน
Calendar
Lovers
4 คน เลิฟคีตากะ
Lovings
คีตากะ เลิฟ 1 คน
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟคีตากะ
Lovings
คีตากะ เลิฟ 0 คน
หน้าส่วนตัว
1584
