เทศกาลกินเจ...

คีตากะ

ท่านปกป้องสัตว์ป่าห้ามล่าสัตว์
แต่กินกัดก้อนเนื้อเพื่ออาหาร
กี่ชีวิตเลือนลับสุดนับประมาณ
เติมเต็มจานนานมาไม่อาทร

ท่านปล่อยนกปล่อยปลาด้วยการุณย์
แต่อุดหนุนนักฆ่าหน้าสลอน
ลืมทั้งธรรมทั้งศีลสิ้นสังวร
มวลสัตว์จรจากหายต้องวายปราณ

ท่านช่วยเหลือแมวหมาเมตตานัก
แต่กลับผลักไก่หมูสู่แดนประหาร
ใช้ชีวิตต่อชีวิตจิตสำราญ
หมุนกงล้อแห่งสงสารเนิ่นนานมา

ท่านวาดหวังผลบุญหนุนนำช่วย
ปล่อยสัตว์ม้วยมรณังน่ากังขา
ท่านหวังโลกสงบสุขทุกข์ไกลตา
ทั้งที่สัตว์ถูกฆ่าทุกนาที

ท่านมาดหมายอารยธรรมอันล้ำหน้า
แต่การฆ่าป่าเถื่อนเป็นวิถี
ท่านมุ่งหมายสรวงสวรรค์อันโสภี
ทั้งที่มีซากศพฝังกลบกาย...
				

ศาสดาขายธรรมะ

คีตากะ

สาส์นถึงโควิด

คีตากะ

สัพเพ สัตตา อะเวรา โหนตุ
สัพเพ สัตตา อัพยาปัชฌา โหนตุ
สัพเพ สัตตา อะนีฆา โหนตุ
สัพเพ สัตตา สุขี อัตตานัง ปะริหะรันตุ

สหายเอ๋ย...มนุษย์สุดมืดบอด
เพียงหนีรอดดิ้นรนทนขวนขวาย
ดำรงชีพวันวันเพียงกันตาย
กรรมมากมายที่ก่อเพราะอวิชชา

สหายเอ๋ย...กฎเกณฑ์เฆี่ยนเข่นเขา
ทุกค่ำเช้าซัดโบยล้วนโหยหา
เตลิดไปในฝันจินตนา
สุดท้ายคว้าน้ำเหลวร่างลบเลือน

สหายเอ๋ย...ระบบบอบครองครอบโลก
ถูกอุปโลกน์ด้วยมารพานเชือดเฉือน
ขุดหลุมพรางวางไว้ไม่แชเชือน
ตั้งตนเสมือนราชาเหนือราชา

สหายเอ๋ย...มนุสสาถูกยาพิษ
ยังกายจิตฟั่นเฟือนเลือนสังขาร์
หลงลืมจิตบริสุทธิ์คือพุทธา
สิ้นอหิงสาฆ่าเข่นไม่เว้นใคร

สหายเอ๋ย...ท่านหรือคือพุทธะ
จงลดละจองเวรเข่นใครไหน
อโหสิอย่ามาดร้ายหมายฆ่าใคร
โปรดอย่าใช้วิธีเหมือนเพื่อนมนุษย์เลย...

				

ประสบการณ์จริงจากพี่สาว...

คีตากะ

พี่สาวหนึ่งบำเพ็ญเห็นพุทธะ
เธอตามพระลงนรกอกกลัดหนอง
เห็นกงล้อโอฬารพานเหม่อมอง
เสียงกรีดร้องสัตว์นรกอกเวทนา

ทั้งชายหญิงวิ่งวนบนกงล้อ
ใต้มีหม้อน้ำร้อนกร่อนสังขาร์
ล้อหมุนเร็วเหวี่ยงชนร่วงหล่นมา
ทุกกายากลายสุกแสนทุกข์ทน

หม้อน้ำเดือดขนาดใหญ่ไม่เว้นว่าง
เต็มด้วยร่างมนุษย์ทุกแห่งหน
พอตายแล้วก็ฟื้นคืนเวียนวน
ตราบเศษผลแห่งกรรมจำเบาบาง

เธอพบเห็นดั่งนั้นพลันสังเวช
จึงแจ้งเจตจำนงลงสะสาง
โพธิสัตว์กษิติครรภ์พลันช่วยนาง
นรกว่างทันใดในบัดดล

เธอถามเขาเหล่านี้ที่ถูกโปรด
ท่านต้องโทษใดมาพาก่อผล
ตอบว่าเรากินเนื้อเมื่อเป็นคน
จึงไม่พ้นหม้อปรุงทุกข์ตามกรรม

กาลเวลาผ่านไปไม่นานนัก
เธอประจักษ์ว่าชนใหม่ได้ตกถลำ
ลงสู่ขุมนรกนี้ที่มืดดำ
กงล้อกรรมเริ่มหมุนชนวุ่นวาย...


				

หญิงโสเภณี...

คีตากะ

หญิงหนึ่งเป็นโสเภณีคดีต้อง
เขาจับคล้องโซ่ตรวนจวนประหาร
นำเธอลงหลุมใหญ่ให้ประจาน
ชนทุกย่านรายล้อมพร้อมลงทัณฑ์

ชนตราหน้าว่าเธอบาปและหยาบช้า
พิพากษาถึงตายโทษมหันต์
ต้องถูกหินขว้างใส่ในโทษทัณฑ์
จนอาสัญตามกรรมเธอทำมา

พระเดินผ่านพอดี ณ ที่นั้น
ฝูงชนหันแจ้งความถามปัญหา
สาธยายความชั่วมั่วกามา
ควรโทษฆ่าหรือไม่ในคดี

พระตอบว่าถ้าบาปเธอหยาบช้า
จำต้องฆ่าตกตายกลายเป็นผี
ก็ขอให้ผู้ไม่บาปตราบชีวี
คนแรกที่จับหินขว้างใส่ร่างเธอ

ชนต่างจ้องมองกันพลันนิ่งเฉย
ทุกคนเคยทำบาปบ้างพลาดเผลอ
ชนจึงทยอยกลับไปไม่พบเจอ
เหลือเพียงเธอกับพระองค์ศาสดา...