27 พฤษภาคม 2564 00:39 น.

เหยื่อ

คีตากะ

cf9bf0f6fc92704d05e14d1f47804026.jpg
				
29 เมษายน 2564 17:17 น.

ยูเอฟโอที่รัก

คีตากะ

pngtree-ufo-alien-landing-on-ground-or-e
ยูเอฟโอโผล่นี่โผล่ที่โน่น
มาจากโพ้นแกแล็คซี่ที่แห่งไหน
เร็วกว่าแสงจานบินโผผินไป
มิมอดไหม้กล้าแกร่งแรงเสียดทาน
อารยธรรมล้ำหน้าวิทยาศาสตร์
นานาชาติหวั่นผวาพากล่าวขาน
ราวล่องหนไวว่องท่องเที่ยวยาน
ดาวศุกร์หรืออังคารส่งจานบิน
การท่องเที่ยวจักรวาลสนานสนุก
เยี่ยมดาวศุกร์ดาวเสาร์เฝ้าโผผิน
สำรวจดาวพราวฟ้าพาโบยบิน
คงยลยินเรื่องหลากมากมายฟัง
หุ่นยนต์หรือคนขับคงรับรู้
เมื่อบินสู่โลกหล้าน่าสิ้นหวัง
เห็นมนุษย์ดุจเด็กเล็กวุ่นจัง
ที่กำลังเล่นไฟในบ้านตน
เพลิงกำลังลุกโหมถาโถมไหม้
โลกกว้างใหญ่ร้อนรุกทุกแห่งหน
ท่านจึงส่งสาส์นเตือนเพื่อนทุกคน
หยุดทำลายบ้านของตนก่อนป่นปี้...
15 เมษายน 2564 09:03 น.

การกลับชาติ

คีตากะ

น้อมอภิวาทบรมครูผู้อุทิศ
กอบกู้จิตวิญญาณ์มหาศาล
ผู้ปลดปล่อยเหล่าสัตว์ตัดทางมาร
พุทธาจารย์แจ้งโลกสิ้นโศกตรม
ตามหลักวิทย์โควิดพิษไวรัส
ค่อยวิวัฒน์แพร่เชื้อเมื่อเหมาะสม
มุ่งระบบหายใจให้ซานซม
พาคนล้มนอนป่วยถึงม้วยมรณ์
มาตรอีกมุมท่านกล่าวคือเหล่าสัตว์
ผู้ถูกมัดถูกฆ่าหน้าสลอน
จำพลีกายเป็นอาหารพานม้วยมรณ์
กลับคืนย้อนภพชาติอาฆาตคน
แรงพยาบาทมาดร้ายหมายเข่นฆ่า
กลายพันธุ์มามากเหลือเพื่อก่อผล
ดั่งมันจบปริญญาน่าพิกล
คอยหนีพ้นวัคซีนเปลี่ยนแปรไป
เศรษฐกิจ สุขภาพ ตราบชีวิต
ถูกโควิดรุกรานเกินต้านไหว
ผลักมนุษย์สู่ปากเหวรวดเร็วไว
เกินกว่าใครคาดคิดติดบ่วงกรรม
โควิดเพียงภาพหนึ่งพึงพิเคราะห์
ราวคลื่นเซาะหาดทรายกลายถลำ
เมื่อร่างแหแห่งฟ้ายุติธรรม
กฎแห่งกรรมเที่ยงเถรไม่เว้นใคร...
28 มีนาคม 2564 23:43 น.

อาณาจักรโบราณ...

คีตากะ

beEB7XqmMNABS1ZHq9ftY06CAd9FgHmK9bVT5Uu9
พระคัมภีร์ศาสนาจารึกไว้
บันทึกในหลายหลากมากศาสนา
ถึงเรื่องราวสร้างโลกโศลกมา
จนถึงคราล้างโลกวิโยคภัย
จากเอวา-อดัมตำนานกล่าว
เผยเรื่องราวเทวาพาเผลอไผล
ทำผิดกฎสรวงสวรรค์ต้องบรรลัย
ตกลงไปสู่โลกพาโศกตรม
เกิดมนุษย์คู่แรกแบกคำสาป
ทำงานตราบตัวตายกลายขื่นขม
บ้างว่าตกสวรรค์จากชั้นพรหม
หลงนิยมโลกหล้าลืมธานี
ก่อตำนานโนอาห์พาเหล่าสัตว์
หลบคลื่นซัดท่วมโลกวิโยคหนี
ล่องเรือใหญ่ในธารผ่านเดือนปี
สรรพชีวีลับหายกับสายชล
สืบทอดบรรพบุรุษมนุสสา
เกิดมหานครจรล่องหน
เลมูเรียทวีปใหญ่ในบัดดล
จมสายชลลับไปใต้สาคร
แอตแลนด์ตีสอดีตเฟื่องก่อนเรืองรุ่ง
เคยผดุงคุณธรรมล้ำคำสอน
หลงเหลือเพียงตำนานธารพาจร
เร้นหลบซ่อนปริศนาอารยธรรม
มหากาพย์มนุษย์ไม่สุดสิ้น
ร่องรอยวิ่นขาดหายกลายถลำ
ถึงที่มาที่ไปในลำนำ
หลงเหลือคำถ้อยแถลงแห่งมายา
พระคัมภีร์จดจารท่านว่าไว้
ถึงยุคใดที่มนุษย์ทำบาปหนา
หลงลืมศีลบัญญัติสิ้นศรัทธา
คอยเข่นฆ่าชีวิตคิดทำลาย
ท่านจะล้างโลกามาสร้างใหม่
ด้วยดินน้ำลมไฟให้สูญหาย
จึงค่อยสร้างสรรพสิ่งสิ่งใจกาย
เพียงมุ่งหมายเริ่มใหม่ให้ไตร่ตรอง
วัฏจักรเวียนไปไม่สิ้นสุด
หวังมนุษย์เข้าใจได้สนอง
จุดมุ่งหมายสร้างสรรค์ตามครรลอง
มิจำต้องคำสาปด้วยบาปกรรม...
27 มีนาคม 2564 01:05 น.

โลกาภิวัฒน์...

คีตากะ

ห้าพันปีวิทยาศาสตร์อาจผงะ
พระกฤษณะแบ่งกายหลายพันหมื่น
เพียงสมสู่นางอัปสรนอนชั่วคืน
นับดาษดื่นหมื่นสี่พันกัลยา
อีกการยุทธ์สุดไฮเทคเป็นเอกยุค
พระรามบุกเมืองยักษ์หักด่านฆ่า
อาศัยเพียงทหารลิงวิ่งวุ่นตา
ทัพยักษาแตกพ่ายกลายสูญพันธุ์
สองพันห้าเกษตรกรรมสุดล้ำหน้า
พระพุทธาปลูกมะม่วงช่วงแข่งขัน
ทรงรดน้ำต้นก็ใหญ่ให้ผลพลัน
เดียรถีย์นั้นปราชัยไม่หยัดยืน
สองพันปีการแพทย์แสนเลิศหรู
พระเยซูชุบชีวิตคนตายฟื้น
คนตาบอดทั้งชีวีหายดีคืน
เพียงทรงยื่นพระหัตถ์สัมผัสกาย
โลกาภิวัตน์ปัจจุบันอัศจรรย์แสน
ไร้พรมแดนข้อมูลพูนส่งถ่าย
ยุคโซเชียลไกลเกินเดินตาลาย
ธรรมสูญหายจากใจไม่อินัง
ทั้งที่ควรพัฒนาหาใครเทียบ
กลับย่างเหยียบที่เดิมเริ่มถอยหลัง
โลกเข้าสู่กลียุคทุกข์ประดัง
ก็ยังนั่งขัดแย้งแข่งคารม
เพราะกูดีคนอื่นเลวยิ่งเหลวแหลก
หัวโขนแบกหนักก็วางพลางสุขสม
ตรวจสอบตัวดีกว่าอย่างายงม
เดี๋ยวก็ล้มทับแผ่นดินสิ้นตัวกู
ท่านว่าพระอยู่ที่ใจใช่ไกลอื่น
ร้อยพันหมื่นพัฒนาหาเลิศหรู
เพียงพัฒนาจิตใจไร้ตัวกู
พบพระอยู่ภายในได้เปิดตา...
ไม่มีข้อความส่งถึงคีตากะ