เดอะ เคิร์ก
นาง...เวลาที่เราไม่มีใคร ก็ทำให้เราได้รู้จักตัวเองมากขึ้น และทำให้ได้ทบทวนเรื่องราวที่ผ่านเข้ามาในชีวิตมากขึ้น แต่...สำหรับผม วินาที นี้ยังสับสน ยังว้าวุ่น จากนี้ไปชีวิตผมอาจมีแต่ความเหน็บหนาว อ้างว้าง โดดเดี่ยว เมื่อไม่มีคุณคอยเคียงข้าง...แต่ละย่างก้าวเต็มไปด้วยความเหน็บหนาว ไม่มีร่างใครซุกอยู่ในสายหมอก ไม่มีเสียงใครแว่วมากับสายลม...เส้นทางสายนี้ที่เคยเคียงคู่ ไม่มีอะไรนอกจากคนที่ไม่รู้จักอีกกลุ่มใหญ่ ที่เดินเที่ยวอย่างสนุกสนาน สำหรับผมยังโดดเดี่ยวเช่นเคย ไม่รู้จักใครหรอกกับช่วงชีวิตที่โหดร้ายอย่างนี้ ไม่อยากให้ใครมารับรู้ความเจ็บปวดด้วยอยากเจ็บคนเดียวเสียให้สะใจ...เจ็บกับใจที่ช่างอ่อนไหว...