บินเดี่ยวหมื่นลี้
นึกย้อนเวลากลับไปประมาณสามสิบกว่าปี เมื่อครั้งที่เรื่องราวฝนดาวตกยังคงเป็นเรื่องไกลตัวมากสำหรับเด็กชนบท คราใดที่เลิกจากการดูหนังกลางแปลงหรือหนังขายยาที่เร่ฉายตามบ้านนอกคอกนาแบบนานนานมาทีก็ปาเข้าไปเกินเที่ยงคืนตีหนึ่ง ซึ่งช่วงเวลาดังกล่าวที่เดินกลับบ้านก็จะเห็นดาวตกหรือที่เรียกกันว่าผีพุ่งใต้พุ่งผ่านจากฟ้าลงมาเสมอแต่ไม่เคยเห็นถึงพื้นดินสักที และทุกครั้งที่เห็นเด็กๆ ก็จะพากันชี้ไม้ชี้มือและพูดกันว่า โน่นดาวตก..ดาวตก ซึ่งจริงๆ แล้วไม่ต้องบอกกันก็ได้เพราะรู้กันอยู่แล้ว แต่ตามประสาความเป็นเด็กใครเห็นก่อนก็จะพูดขึ้นทันทีเหมือนจะบอกว่าฉันเห็นก่อนนะ