เรื่องสั้น นิยาย

..สันโดษ..

ถ้าเราสามารถทำให้ภาพที่เห็นกลายเป็นภาพของความว่างเปล่าได้…คงดีนะ เพราะวันนี้เราต้องลำบากใจกับภาพที่ปรากฏอยู่ข้างหน้า ทำเอาจิตใจรู้สึกวูบไปเหมือนกัน คิดดูนะเหมือนกับพายุที่โหมเข้ามาแรงมาก แล้วเราตกลงกันแล้วว่าจะถูกพัดไปด้วยกัน แต่เมื่อพายุนั้นพัดผ่านไป เขายังยืนอยู่ที่เดิม แต่เรากลับถูกพัดกระเด็นไปอีกสถานที่หนึ่ง ระยะทางที่เราถูกพัดมาคงแปรผันตรงกับความ “ไม่เข้าใจ” ที่ทวีมากขึ้นทุกขณะ หลายคำถามที่ผุดขึ้นมาเพื่อลบล้างความไม่เข้าใจดังกล่าว แต่เมื่อนึกถึงเหตุผลแล้ว อาจบอกได้เลยว่า “ไม่มี” บางครั้งการเป็นคนแบบนี้ควรเป็นสไตล์ของ “สันโดษชน” ความไม่ต้องการที่จะกลับไปดูกองขยะเดิม ที่เคยผ่านมาแล้วมันผิดห				
 789    0    0