สะพั่งสะท้านไมภพ
ผมนั่งเหม่อมองออกไปยังลำธารน้ำกว้างที่แทบจะไม่เห็นฝั่งตรงกันข้าม เหล้าในแก้ว ฮันเดร็ดระคนโซดาน้าและน้ำแข็ง ในแก้วเริ่มมีสีออกจางๆ ผมจับแก้วด้วยนิ้วมือ แล้วค่อยๆเทวาบเข้าปาก โต๊ะอาหารในร้านอาหารแพริมเขื่อน ยังคงว่าง เยอะอยู่ แต่สักพักพอได้เวลาเที่ยง ลูกค้าก็ทะยอยเข้ามาจับจองโต๊ะริมน้ากันเพียบ ผมมองหน้าคู่สนทนาของผม เพื่อนกิน ซึ่งเป็นพี่ชายของภรรยา แล้วก็เริ่มแย่งกันคุยต่อไปด้วยความมึนเล็กน้อย
โก๊ะบอกว่า ยังไม่เมา หากเมาก็ต้องกลับบ้านไม่ได้
ผมก็หัวเราะ ตอนนั้นไม่รู้ว่าขำอะไรนักหนา แล้วก็คว้าช้อนตักต้มยำปลาคัง และเนื้อทีมีมันคล้ายๆปลาบึก ซู๊ดซ๊าดปากดีแท้ แล้วตามด้วยน้ำเมาหนึ่งกร๊วบ
944
0
0
หน้าส่วนตัว
