ลุกกวาด7สี
กริ๊งๆๆ เสียงนาฬิกาเจ้ากรรมปลุกเสียงดังพร้อมกับเสียงอีกทึกครึกโครมจากบ้านเจ๊จงข้างบ้าน เฮ้อ 7 โมงเช้าเวลาเดิมของทุกวันที่มาพรากความสุขฉันอีกวันหนึ่งแล้วสินะ เบื่อๆฉันพร่ำบ่นในใจเสมอ เมื่อไหร่จะสบายสักที่เป็นคำถามรอบที่เท่าไหร่ฉันก็จำไม่ได้ที่เฝ้าถามตัวเองแบบนี้ทุกวัน ฉันจำใจต้องลุกจากที่นอนไปอาบน้ำไม่งั้นไปทำงานสายคงมีตกงานกันบ้างที่นี้ ถนนเส้นเดิมที่ฉันได้ใช้เป็นทางสัญจรไปทำงานทุกวันยังคงเต็มไปด้วยผู้คนคุ้นเคย แสงแดดอ่อนเริ่่มเปลี่ยนเป็นร้อนระอุ สายตาของฉันสะดุดกับสิ่งคุ้นตา ลุงชิตคนเก็บของเก่ากับเพิงที่กันแดดกันฝนไม่ได้จะพังเมื่อไหร่ไม่รู้ แกกำลังแยกของที่แกเก็บมา ฉันสังเกตเห็นสีหน้าขอ
2317
0
0
หน้าส่วนตัว
