พระจันทร์เศร้า
วันนี้ 2 สิงหาคม เมื่อปีที่แล้ว
เวลาหกโมงกว่าอย่างนี้ ทางโรงพยาบาลโทรมาบอกว่าพ่อเราจากไปแล้ว
วางโทรศัพท์ลง
ความรู้สึกแรกคือ เราไม่มีพ่อแล้ว
ทำใจมานาน เพราะพ่อป่วยมาหลายเดือน
แต่พอเจอของจริง มือมันสั่น ใจมันหวิว
ไม่เคยพบกับความสูญเสียที่ใกล้ตัวขนาดนี้มาก่อน
ใจมันสั่งตัวเองว่า ต้องติดต่ออะไรหลายเรื่อง
แล้วก็ลงมือทำเหมือนหุ่นยนต์
เตรียมพร้อมสำหรับวันพรุ่งนี้
หลังจากนั้น นั่งซึมมองฟ้าที่มืดมิด
ถามตัวเองว่า จริงหรือ มันเกิดขึ้นแล้วหรือ
น้ำตามันรินไหล ภาพอดีตมันวิ่งกลับเข้ามา
วันที่พ่อยื่นเบียร์แก้วแรกให้เมื่ออายุสิบสาม
ดื่มคำแรก คายพรวด พ่อลูบหลังแล้วหัวเราะ
"เราน่ะ มันต้องซ่าส์แน่เม
2332
10
0
หน้าส่วนตัว
