13 สิงหาคม 2548 21:05 น.
Completely
กลางค่ำในวันคืน
หวานชื่นให้ดื่มด่ำ
แววตานัยถ้อยคำ
อุ่นล้ำเข้าทรวงใน
สายลมที่พัดโบก
ห้วงใจที่หวั่นไหว
ดวงดาวที่พราวไกล
ดับไป ... แสดงจันทร์
แสงส่องละอองแสง
ระยิบแรงด้วยแสงฝัน
หิ่งห้อยตัวน้อยนั้น
เกินร้อยพันจะบรรยาย
อุ่นไอที่ใกล้ข้าง
กั้นทางอันโหดร้าย
จับจูงมิเคยคลาย
สัมผัสได้ในความรัก
กลางค่ำในวันคืน
หวานชื่นให้ประจักษ์
ดื่มด่ำในความรัก
ด้วยใจภักดิ์ ... ยอมพักใจ
13 กรกฎาคม 2548 23:43 น.
Completely
วิ่งไขว่คว้าหาความฝันที่ผันผ่าน
วันยิ้มหวานในกาลเก่าเล่าสหาย
รอยยับย่นปนดอกเลาดังลวดลาย
ในห้วงสายแห่งนที ณ ที่ไกล
คืนอดีตไหลเชี่ยวไม่เลี้ยวกลับ
เวลาลับไม่กลับย้อนไม่ร้องไห้
สิ่งดีเลวเราเคยก่อต้องปล่อยไป
หาชำระได้ไม่ในวันนี้
ฝันที่ฝันเคยฝันในวันก่อน
ให้รานรอนให้รวดร้าวเราเคยหนี
ฝันไม่สร้างฝันลอยในนทื
จมลงที่ๆที่เรียกว่า อดีตกาล
เมื่อแก่ตัวยิ้มหัวกับผองเพื่อน
บ้างลางเลือนบ้างลบหายที่เคยขาน
ต่างล้มหายตายจากไปตามกาล
รอยอบอุ่นแห่งวันวานมิจางไป
แม้ย้อนกลับคืนได้ในวันเก่า
กลับไปแก้เรื่องเล่าที่หวนไห้
แก้อดีตที่อยากเปลี่ยนเพื่อเปลี่ยนใคร
อนาคตคงบิดใบ้ให้เจ็บเจียน
วันนี้เมื่อวานฤาวันพรุ่ง
อรุณรุ่งทอแสงเพื่อขีดเขียน
ประวัติศาสตร์แห่งเวลาคือบทเรียน
หนึ่งชีวิตดังสังเวียนให้เรียนปราณ!
10 กรกฎาคม 2548 23:24 น.
Completely
หยุดเสียที ... พอดีกว่า
เปลืองเวลา ... ร้องไห้
เสียเวลา ... เสียใจ
เธอมีใหม่ ... เขาใหม่มา
ฉันเก่า ... "เรา" ... เท่านี้
สิ่งดีๆ ... ไม่เหลือค่า
เพียงเศษเสี้ยวของ ... "เวลา"
ที่มีค่าเพียง ... "คั่นใจ"
บอกลา ... วันคืนผ่าน
รอยวันวาน ... อันหมองไหม้
แม้ร้าวราน ... สะท้านใจ
จะก้าวไป ... แม้ไร้เธอ
13 มิถุนายน 2548 14:35 น.
Completely
ค่าของคนอยู่ที่ผลของใคร
อยู่ที่ความตั้งใจหรืออยู่ที่ผลของงาน
อยู่ที่คำติเตียนหรือคำที่เขียนให้หวาน
อยู่ที่ใครรำคาญหรืออยู่ที่อ่านแล้วเพลิน
ค่าของงานอยู่ที่อ่านแล้ว --- ได้ ---
หรืออยู่ที่เป็นพวกใครหรือเป็นใครที่น่าสรรเสริญ
เป็นผู้ยิ่งใหญ่หรือเป็นเด็กน้อยหัดเดิน
อยู่ที่ใครจะเมินหรืออยู่ที่ใครจะมอง
ค่าของคนอยู่ที่คนมองไป
มองด้วยใจที่ไม่แตกเป็นสอง
ต่างความคิดหากเหมือนที่เราต่างลอง
อยู่ที่เราต่างปองที่เราอยากส่องแสงแห่งประกาย
งานทุกคนล้วนมีค่า
แต่ที่งามยิ่งกว่าคือความสดใส
ที่ส่องแสงแห่งอักษรขรจไกล
อวนกลิ่นแห่งความตั้งใจผ่านความคิด
ใครใคร่เขียน ... เขียน
ต่างภาษาต่างบทเรียนหาใช่ผิด
ต่างยุคต่างทำนองต่างชีวิต
ค่าของคนอยู่ที่คิดใช่กรอบกรง
โอเล่เชื่อว่า ทุกคนที่อยู่ในบ้านหลังนี้ล้วนบรรเลงงานด้วยหัวใจทั้งนั้น ไม่มีใครอยากฟาดฟันกับใครให้เสียความรู้สึกดีๆ ... เราทุกคนล้วนเป็นพี่น้องกันนะคะ การก้าวเดินไปในแต่ละย่างก้าวของเราน่าจะเดินไปพร้อมๆกัน เป็นกัลยาณมิตรต่อกัน ... ไม่อยากเห็นครอบครัวเราลุกเป็นไฟอย่างนี้เลยค่ะ
โอเล่คิดถึงทุกคนนะคะ ... ไม่ค่อยว่างเข้ามาหาทุกคนเลย ถ้ามีเวลา โอเล่ก็ยังเข้ามาแอบๆแวะเวียนดูความเป็นอยู่ทุกข์สุขของพวกเราอยู่บ้างเหมือนกัน อยากให้รู้ว่า เป็นห่วงพวกเราทุกคนเลยค่ะ บ้านเราเดี๋ยวนี้ ทำไมไม่ร่มเย็นเหมือนเมื่อก่อนเลยนะ ...
ใจเย็นๆกันนะคะ ยังไงก็ครอบครัวเดียวกัน
20 พฤษภาคม 2548 00:15 น.
Completely
ไม่มีสิ่งสุดท้าย
เมื่อเปิดประตูหัวใจได้อีกหน
ไม่มีคนท้ายสุด ... ไม่ต้องทุกข์ ไม่ต้องทน
ฉันจะหยุด จะหลุดพ้น ... ไม่อยากยึดติดกับคนของใจ
เมื่อคนของใจเป็นของใครอีกคน
เกิดการสับสน เกินกว่าที่คนจะรับได้
เมื่อคนข้างฉัน เขาแอบปันใจ
เขามีสองใจ ... เขาไม่ธรรมดา
และเพราะฉันเป็นแค่ผู้หญิงธรรมดาคนหนึ่ง
ฉันจึงยังไม่อยากจะเป็นบ้า
ด้วยการหวั่นไหว หวาดหวั่น ... กับเรื่องร้อยพันที่ประดังเข้ามา
ไม่อยากจะตายลงช้า --- ช้า ... จึงอยากจะขอทดเวลา ... เพื่อทำใจ
ฉันอาจไม่ใช่คนสุดท้ายของเธอ
และฉันก็ไม่บ้าเพ้อ ... ว่าเธอจะเป็นสุดท้าย
เราต่างไม่ใช่ตัวจริงของกัน ... ฉันเข้าใจ
ไม่มีสิ่งสุดท้าย ... ฉันไม่เสียใจ
... ยังมีวันใหม่ หนทางยังไกล ...
... ฉันก็ไปต่อได้เอง...
หน้าส่วนตัว
1436
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟCompletely
