6 มีนาคม 2548 02:15 น.
plaing_piu
ข้ามฟ้าคำนึงถึงฝัน
ใคร..เหมือนไกลกันขวัญหาย
รักมีเจ้าของหมองมิวาย
เดียวดายสายน้ำตา..รอ
อกเอยเคยรู้บ้างไหม
อยู่ใกล้เหมือนไกลใจฝ่อ
หวัง..ปรายตายิ้มพริ้ม..พอ
มิขอใจใคร....ไกลเกิน
เก็บงามความฝันสงบ
ขอภพลบปางห่างเหิน
น้อยหนึ่งพึงชัง....บังเอิญ
อย่าเมินรู้สึกลึกล้ำ
รู้เจียมเหนียมใจนัยผิด
หลงติดวันคืนชื่นฉ่ำ
โศกใดไม่อยากยินคำ
ดื่มด่ำลำพัง...ยังคอย
คืนวันผันแปรแม้นิ่ง
ความจริงปรากฏ..ปลดปล่อย
ใจมิมีแม้แต่น้อย
ดาวเคลื่อนเดือนคล้อย....คอยมอง
รักเผยเคยรู้คู่รัก
ตระหนักรักใครใช่สอง
รักหวังดังฝันครรลอง
รักต้องฉันใด.....ได้รัก
๑๑๑๑๑
1 มีนาคม 2548 03:40 น.
plaing_piu
ใครว่าฟ้าร้องไห้เป็นสายฝน
เพียงเสียงคนรักกันรำพันหา
เคยชื่นคืนหนึ่งหมางพลันร้างลา
นิ่งก้มหน้าสะอื้น...คืนเดียวดาย
อกรำพึงถึงใครสิ้นใยรัก
มิสมัครไมตรีฤดีหน่าย
หมดหัวใจไม่เห็นว่าเป็นชาย
ขอพับพ่ายสายใยไว้ตรงนี้
ลาแล้วหนอช่อมาลีว่าหอม
มิได้เล็ดกลีบเด็ดดอมถนอมถี่
เพียงลมพัดอัศจรรย์ฝันเคยมี
สิ้นคืนที่เคยพะนอมิขอจำ
อกคนอื่นชื่นรักหยุดพักเถิด
อย่าเตลิดไปตลอดจะจอดคว่ำ
มิได้หมิ่นเชิงชายทำร้ายคำ
ใจคนสำคัญใครไม่เหมือนกัน
มิใช่หงส์หลงฟ้ามาแต่ไหน
มีหัวใจ..ให้สนิท..มิกีดกั้น
หากถึงจุดสุดท้ายคลี่คลายกัน
ความสัมพันธ์ผันแปร...แต่โดยดี
ดึกแล้วหนอขอลาพญาโศก
เดือนเรียวโยกนวลไกลจงใจหนี
ไม่ทันเห็นเพ็ญกระจ่างพร่างนที
ขอคนดีลีลา...ชีวางาม
๑๑๑๑๑
27 กุมภาพันธ์ 2548 00:48 น.
plaing_piu
สุดปลายฟ้าตะวันทอลอออ่อน
บทละครชีวิตฝันเริ่มวันใหม่
อกคนเหงาร้าวเจ็บคำเหน็บใคร
ฟ้าสดใสใจละมุนวันสุนทร
ลบรอยคราบน้ำตาสะอื้นอก
เหินเยี่ยงนกเยี่ยมฟ้าถลาร่อน
บินให้ไกลไปให้ถึงซึ่งนิวรณ์
ความหลังก่อนซ่อนไว้ในรอยจำ
หนึ่งที่ก้าวรอยร้าวกล้ำกลืนย่ำรุ่ง
จดใจมุ่งแสวงหาก่อนฟ้าค่ำ
ธรรมชาติบาดใจให้สัจจธรรม
ชีวิตดำเนินวิถี....นิรันดร์
หอบความหวังกำลังใจแน่นในอก
มิสะทกสะท้านพายุ...จะดั้น
บินให้สูงยูงรำแพนแสนลาวัณย์
ความใฝ่ฝันชีวิตยึดติดใด
ขวัญเอยเคยขวัญอ่อนพักก่อน..พัก
เรียนรู้จักรักตนตั้งต้นใหม่
มืดวันนี้มิใช่ว่าตลอดไป
กุมหัวใจ..ให้สนิท.....ชีวิตงาม
อกเอ๋ยไม่เคยจำถลำลึก
บาดรู้สึกเจ็บลึก....รักเกินจักห้าม
ครั้นหม่นหมองครองน้ำตา...พยายาม
ฝากนิยามชีวิต..ให้..ใจพินิจ
๑๑๑๑๑
26 กุมภาพันธ์ 2548 00:41 น.
plaing_piu
อาจเป็นวาสนาชะตากำหนด
รื่นรสบทจรพบอ่อนศรี
มาด้วยหวังกำลังใจใครที่มี
เสียดายฤดีไฉนร้ายใจดำ
ประจงภาษอาจเอื้อมวาสนา
ดังวิหคเหินกล้าพลาดถลำ
ไร้คู่อยู่ท่าคอนประจำ
ขอน้ำเย็นชื่นฉ่ำทำไมเมิน
คงบินจรร่อนหลงหาลงหลัก
นิ่งตาพับหลับตื่นฟื้นเสียงเอิ้น
พลัดที่มาคาที่อยู่คู่เคียงเดิน
หนาวเหลือเกินจะเหินกล้าเหนือคคนานต์
โอ้ละหนอลออนวลอย่าด่วนลับ
ทอระยับดาวระยิบขลิบฟ้าม่าน
อกคนจรนอนดึกรู้สึกนาน
รื่นวิมานเบิกบานวิมุตติปวง
แสนอาวรณ์วันคืนสะอื้นเปลี่ยว
ดาวเคลื่อนเดือนคล้อยเสี้ยวเรียวลับล่วง
ไม่แม้นหงส์เพียงหลงย่างกลางใจดวง
อยากได้ห่วงหวงสักหน่อย..ค่อยลารัก
แม้มิมีวาสนาจะฝ่าดั้น
ขอผูกพันขวัญอ่อนเร่าร้อนตระหนัก
อกแรมโรยโหยหาสวามิภักดิ์
มิคิดหักใจว่า...เจ็บชาชิน
๑๑๑๑๑
21 กุมภาพันธ์ 2548 05:32 น.
plaing_piu
ดอกหลิวร่วงดั่งดวงดาวลับราวฟ้า
เจ้าพระยาอาวรณ์บทตอนไหน
เพลงแม่น้ำยามนี้ไม่มีใคร
ฝากหัวใจไกล...หวานผ่านมานาน.
เรือด่วนลาท่าพระจันทร์สงัด
ลมร้อนพัดผิวแม่น้ำแผ่ซ่าน
คนยิ่งหม่นทนรอทรมาน
จมดักดานภาพหวานอมขมกล้ำกลืน
ลมวู่ไหวใบหลิวปลิวตามน้ำ
ถึงกาลด่ำดิ่งกล้ากระแสคลื่น
อารมณ์คนปนแค้น..แน่นหยัดยืน
ทนสะอื้นคืนวันมิผันแปร.
รักเจ้าเอ๋ยเคยมีแล้วหนีหาย
มิรู้คลายฤดีรักตีแผ่
หลิวร่วงเห็นเป็นสายมิพ่ายแพ้
พลิ้วอ่อนไหวไม่อ่อนแอ..แม้สิ้นรัก
ล่องลอยตามกระแสคลื่นแม่น้ำ
วันคืนด่ำดื่มแต่กระแสหลัก
ดิ้นรนไปไม่สิ้นสุดการหยุดพัก
ชีวิตหนักเบาแท้...ไม่แน่นอน
หลิวร่วงลับกับดาวดับราวฟ้า
เสน่หาสิ้นใครไม่เหมือนก่อน
เพลงแม่น้ำยามนี้มิร้าวรอน
เพียงละครสุดท้าย.....คงดายเดียว
...... ๑๑๑๑๑......
หน้าส่วนตัว
1007
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟplaing_piu
