25 ตุลาคม 2555 13:36 น.
กระต่ายใต้เงาจันทร์
หวังว่าความคิดถึงจักสอนให้เหี้ยมหาญ
จะรู้จักเก็บไว้ดังใจหมาย
แม้ความรักหักห่างร้างแรมไกล
แต่ในความห่วงใยยังไม่คลาย
หวังว่าหวังที่หวัง จะยังไหว
หวังหัวใจ ยังเข้าใจในความหมาย
หวังรู้สึก จะรู้สึก ไม่นึกคลาย
หวังจะได้พบกันวันฟ้างาม
เมื่อยังมีหวัง ก็มีหวัง
การรอคอยเหมือนพลังเฝ้ารอถาม
ข้ามเส้นโค้งขอบฟ้าที่งดงาม
หรือว่าความ รักแท้ ไม่แม้มี
ฤา เป็นเพียงสิ่งสมมุติที่หยุดทัก
เหมือนผีเสื้อบินทักหลงแสงสี
ทุกๆห้วงช่วงเสี้ยวเศษนาที
มิอาจหยุดสักนาที ที่รักเธอ
หวังจักสอนหัวใจให้เหี้ยมหาญ
ตั้งเป็นแน่วแน่ปฎิธานกังวานไหว
ว่าจะรัก จะรอ เช่นนี้ เสมอไป
จนลมหายใจสุดท้าย...รอเธอทั้งน้ำตา
2 พฤษภาคม 2555 22:42 น.
กระต่ายใต้เงาจันทร์
บนรอยน้ำตา
ทุกค่ำคืนขอพรเจ้าจันทร์เจ้า
สายลมหนาวปลิวล่องละอองเหมย
ขอสักครั้งพานพบคนคุ้นเคย
จันทร์เมินเฉยหม่นหมองต้องเศร้าใจ
โปรดรู้ไว้มีหัวใจจากปลายฟ้า
บนดวงหน้ามีน้ำตาหยดใส-ใส
ใต้เงาจันทร์กระต่ายน้อยคอยเพียงใคร
มิหวั่นไหวคอยภักดิ์รักเพียงเธอ
กี่วันคืนเลื่อนลับกับเงาโลก
แต่หัวใจต้องโศก-เศร้าเสมอ
ฤดูกาลผ่านพ้นไม่พบเจอ
น้ำล้นเอ่อคือน้ำใสไหลจากตา
ชะเง้อหาชะแง้เหลียวเปลี่ยวดวงจิต
หวังเพียงนิดรู้ไหมใครคอยหา
กลับว่างเปล่าไร้เงาคนเคยมา
ฉากน้ำตาจึงเวียนซ้ำทำร้ายใจ
23 เมษายน 2555 21:39 น.
กระต่ายใต้เงาจันทร์
เพียงสายฝนโปรยปรายดังผิวแผ่ว
กังวานแว่วสู่ดวงใจได้ยินเสียง
รสสัมผัสเคยเคียงคู่คนอยู่เคียง
จุมพิตเพียงมองพิศก่อนนิทรา
แผ่วสัมผัสผัดผ่านสะท้านไหว
สัมผัสใจไหวอ่อนเว้าวอนหา
กลางสายฝนรอยจุมพิตติดตรึงตรา
คำนึงหารัดตรึงสู่บึ้งใจ
ฝากสายฝนถิ่นไกลบนปลายดอย
กระชับร้อยคอยอยู่รู้ใช่ไหม
แม้อยู่ห่างต่างถิ่นดินฟ้าไกล
ความปรารถนาความห่วงใยไม่ลืมเลือน
ยังจดจำความงดงามยามสัมผัส
ท่ามสายฝนที่ซาดซัดหาใดเหมือน
จึงออดอ้อนผ่านจันทราร้อยพันเดือน
มาย้ำเตือนมีคนคอยอย่างน้อยใจ
15 เมษายน 2555 22:43 น.
กระต่ายใต้เงาจันทร์
น้ำอบไทยโชยกลิ่นกรุ่นคุ้นความหอม
มะลิพร้อมปลิวโปรยโรยลงขัน
พร้อมแต่งตัวยิ้มหรรษาทั่วหน้ากัน
แต้มรอยยิ้มแห่งสีสันในวันนี้
... จากหัวใจร้อยเรียงบริสุทธิ์
มามอบดุจผองเพื่อนสดใสสี
บรรจงรดน้ำอบหอมเผื่อคนดี
หันหน้าที...ให้ปะแป้ง...ดินสอพอง
กราบวิงวอนทวยเทพใต้ถั่วหล้า
รจนาอวยพรให้ไทยทั้งผอง
ปราศจากทุกข์พบความสุขตามครรลอง
ให้สิ่งดีมอบตอบสนองนิจนิรันดร์
อยู่ในทางรอยธรรมแห่งธรรมะ
เลิกลดละสิ่งเมามัวอย่าหวาดหวั่น
มีชีวิตสงบง่ายเงียบงามกัน
สุข..สุขสันต์...กันทั่วหล้า...มหาสงกรานต์
14 เมษายน 2555 13:09 น.
กระต่ายใต้เงาจันทร์
ฝากสายลม..บรรเลง..บทเพลงเศร้า
แฝงรอยร้าว..ระบม..ตรมหมองไหม้
สะอื้นร่ำ..ครวญหา..อย่างอาลัย
จากหัวใจ...ขื่นขม..ฝากลมมา
การรอคอย.."ถึงที่สุด"..คงหยุดแล้ว
ไร้วี่แวว..คนเคย..เสน่หา
หรือรักแท้..แพ้ระยะทาง..ของเวลา
จึงหนีหน้า..ห่างน้อง..หมองหม่นใจ
ฟ้าเคยสวย..ระยิบยับ..กลับมืดหม่น
หัวใจคน..กลัดหนอง..ต้องหมองไหม้
ไหวสะทก..อกสะท้าน..ร้าวรานใจ
ที่รินไหล...คือน้ำใสไหลจากตา
ด้วยหัวใจ.."ถูกพันธนาการ"..มานานนัก
โดนพิษรัก..ครวญพร่ำ..เรียกร่ำหา
แต่คนไกล..ไยละเลย..จนเฉยชา
โปรดกลับมา..รับขวัญ..ปลอบฉันที
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟกระต่ายใต้เงาจันทร์
หน้าส่วนตัว
3000
