27 พฤษภาคม 2553 21:22 น.
กระต่ายใต้เงาจันทร์
บ้างเคลื่อนหวังคล้ายเคลื่อนไหวในหลับตื่น
บ้างหยิบยื่นความกลัวบ้างกล้าหาญ
บ้างก็ดีบ้างมีชั่วในสันดาน
บ้างระรานบ้างเกื้อหนุนบ้างคุ้นเคย
ในบางเรื่องบางอย่างหยั่งรากลึก
ความรู้สึกก่อกำเนิดให้เปิดเผย
ความชุมชื่นพื้นดินฉ่ำลมรำเพย
ดอกหญ้าเผยยิ้มสว่างกลางผืนไพร
ในรอยยิ้มเต็มตื้นคืนห้วงฝัน
นวลแสงจันทร์ยิ้มทักมอบรักให้
ผืนปฐพีห่อห้อมล้อมหัวใจ
หรีดเรไรกล่อมบรรเลงเพลงดนตรี
มองโลกสวยก็งดงามตามที่เห็น
แต่ชีวิตมิใช่เป็นเหมือนเช่นนี้
มีทุกข์-สุขปนเศร้าเรื่องราวมี
ผ่านเรื่องที่หนาวร้อนร้าวรอนใจ
จึงครวญใคร่ครุ่นคิดชีวิตคน
บ้างทุกข์ทนหม่นหมองร่ำร้องไห้
บ้างร่ำรวยล้นฟ้าแต่เดียวดาย
ชีวิตเหมือนปรัชญา-หน้านิยาย ไม่ไกลนัก
20 พฤษภาคม 2553 10:06 น.
กระต่ายใต้เงาจันทร์
โอโห้...นี่หรือบางกอก
ผิดกับบ้านนอกจริงๆผับผ่า
ยิงกัน รมควัน วุ่นวาย
แต่ฉันนั่ง เลี้ยงควาย อยู่กลางทุ่งนา
คนบางกอก อกสั่น หวั่นไหว
บ้านนอก อากาศดี เหลือหลาย สบายอุรา
คนบางกอก อกสั่น หวั่นไหว
ดูข่าวทีไร โอ๊ย....ฉิบหาย...เครียดไป ก็เครี๊ยดมา
เอ๊ะ...ศอฉ...ประกาศบอก
มีข่าวออก ระวังตัว ดีกว่า
เดี๊ยวมีระเบิดควันลง
เดี๊ยวเผาโรงหนัง ห้างสรรพสินค้า
คนบ้านนอก ดูข่าวทีวี
อ้าว,,,ช่องสาม...หายไปไหนนี่....ชักเป็นห่วงแล้วน๊ะ...
อยากดูข่าว เรื่องเล่า....
ที่สรยุทธออกข่าว เซ็งเป็นบ้า
ช่วงบ่าย มาเปิดอีกที
อยากดูหนังเกาหลี
แต่ไม่มีนี่หว๊า
เลี้ยงควายเสร็จ เข้าบ้านทีไร
เลี้ยงควายเสร็จ เข้าบ้านทีไร
เปิดช่อง-3 ทันใด ไม่มีไรมา
เปิดซ้ำๆ อีกกี่ที เปิดซ้ำๆอีกกี่ที
มีแต่คำนี้ ช่อง3 แผ่หรา
คนบางกอก หลอกลวงจริง
คนบางกอก หลอกหลวงจริง
ให้ฉันดูช่อง3 นั่งนิ่ง วนไป ก็วนมา
โอโห้ นี่หรือบางกอก
ผิดกับบ้านนอกตั้งหลายศอกหลายวา
ยิงกัน เผาตึก วุ่นวาย
ห่วงช่อง-3เหลือหลาย เมื่อไร จะมา
นักข่าว ดารา เคยเห็น กันขวักไขว่
นักข่าว ดารา เคยเห็น กันขวักไขว่
เปิดโทรโทศน์ ทีไร กลับไม่เห็นหน้า
คนบ้านนอกอย่างฉัน แอบนั่งนึก
แล้วที่ตึก มาลีนนท์ คนอยู่อย่างไรน่ะ...?
เปิด ช่อง-3 ไม่มีอะไรบอก
เปิด ช่อง-3 ไม่มีอะไรบอก
ฉันคนบ้านนอก.....งง...จริง ผับผ่า....
หรือ คนบางกอก หลอกลวง จริง
หรือ คนบางกอก หลอกลวง จริง
ให้ฉันดู ช่อง-3 นิ่งๆวนไปก็วนมา
6 พฤษภาคม 2553 15:14 น.
กระต่ายใต้เงาจันทร์
การเดินทางห่างเหินใช่ห่างหาย
อยู่ผลัดถิ่นเพียงกายใช่รู้สึก
ความเปลี่ยนแปลงโยกย้ายคล้ายคิดนึก
ช่วงดื่นดึกความคิดถึงยิ่งเดินทาง
อยู่ห่างกันเพียงกายใช่ไหมนั่น
ความผูกพันมิเลือนเยือนหนีห่าง
เหมือนเธอฉันสร้างฝันการเดินทาง
จูงมือกันเคียงข้างบางขอบฟ้า
กระซิบบอกห้วงจิตยังคิดถึง
ห้วงคำนึงหวนไห้อาลัยหา
ใต้รอยยิ้มมิตรภาพอาบดวงตา
รู้เถิดว่าความทรงจำยังทำงาน
แต่วันนี้ขอบฟ้าไม่มจริง
สรรพสิ่งเกิดดับกับสังขาร
เหลือเพียงความทรงจำเป็นตำนาน
ผ่านอักษรกลอนกานต์...คิดถึงนัก....
30 เมษายน 2553 22:51 น.
กระต่ายใต้เงาจันทร์
-: ได้ยินเสียงมิสคอล(miss call ) มาทายทัก :-
แค่มองเบอร์ก็รู้จัก.ใครคนไหน
ส่งข้อความเป็นประจำแม้ยามใด
ยิ้มสุขใจนี่คือใครหรือใช่คุณ
แม้ห่างไกลไม่กลัวต้องเดียวดาย
ยังเฝ้ารอรับสายอย่างอบอุ่น
แค่โชว์เบอร์รู้ใจว่าใช่คุณ
เคยว้าวุ่นกลับชื่นจิต มิสคอล( miss call ) มา
เริ่มเคยคุ้นอุ่นใจในความหมาย
เพราะมิสคอล(miss call) ทุกสายแทนห่วงหา
ได้รับรู้ความคิดถึงที่ส่งมา
ทุกเวลาซาบซึ้งตรึงตรึงหัวใจ
แม้ห่างกายใจอยู่เคียงคู่กัน
ข้ามขอบฟ้าทะเลกั้นอย่าหวั่นไหว
ถ้าเสียงมิสคอล(miss call ) มาไม่รับอย่าแปลกใจ
ไม่ว่างไม่รับสายเข้าใจกัน
เปลี่ยนจากมิสคอล(miss call ) เป็นข้อความ
ทุกนิยามความหมายใจสุขสันต์
ว่ายังรักห่วงหวงอยู่ทุกวัน
จูบนิทราสองแก้มนั้นให้ฝันดี
23 เมษายน 2553 21:25 น.
กระต่ายใต้เงาจันทร์
หยดน้ำใสใสจากใจหม่น
รินร่วงหล่นเปื้อนนองสองอาบแก้ม
ใจเจ้าหายลาลับกับคืนแรม
ดาววับแวมหริบหรี่คล้ายลมหายใจ
หยดน้ำค้างพร่างพรูลงสู่พื้น
หรือฟ้าเจ้าโศกสะอื้นน้ำตาไหล
หยดน้ำค้างปนน้ำตาจากฟ้าไกล
ต่างอะไรกับหัวใจที่เศร้าตรม
คงเป็นแรงลมโบกโยกวิบัติ
กระหน่ำซัดหยิบยื่นเรื่องขื่นขม
ใช้วจีหว่านล้อมกล่อมคารม
พูดน้าวโน้มผลประจักษ์พิทักษ์ตน
ถึงหน้าด้านปากหวานแต่ก้นเปรี้ยว
พูดลดเลี้ยวสัปปรับจนสับสน
ไร้จุดยืนไร้คุณค่าคำว่าคน
ถึงฉ้อฉลเข่นฆ่าไม่ปรานี
เช่นคนชั่วระยำซ้ำสร้างภาพ
ฆ่าคนตายเกลื่อนกลาดเพื่ออำนาจและศักดิ์ศรี
ผู้บริสุทธิ์ต้องตายมากมายมี
เห็นภาพข่าวสื่อทีวีใจเราให้เศร้านัก
หัวใจความเป็นไทยหายสูญสิ้น
น้ำตารินรดใจคล้ายเจ็บหนัก
ไทยฆ่าไทยทำได้ช่างง่ายนัก
แล้วเราจะร้องเพลงรัก-ชาติไทยให้ใครฟัง
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟกระต่ายใต้เงาจันทร์
หน้าส่วนตัว
1463
