plaing_piu
๑ ดาวดวงดับไปกับใจใครลับจาก
เหลือรอยพรากฝากรันทดสะกดกลั้น
โพ้นฟ้าทอประกายสายชีวัน
แต่นี้ลั่นทมชายมาดายเดียว
๑ หากสิ้นเยื่อ..เหลือใยคนได้คิด
ก้าวล่วงสิทธิ์ผิดเจ็บใคร่เก็บเกี่ยว
วันคืนหวานขื่นวาทสวาทเกลียว
แทนเปล่าเปลี่ยวเดียวดายฟายน้ำตา
๑ วันคลั่งคืนสั่งฟ้าน้ำตาฝน
อารมณ์คนจนเล่ห์สิเนหา
คิดถึงคำสำเนียงเรียงติดตา
สิ่งค้างคาสะท้อนคนอ่อนแอ
๑ รักเอ๋ยละเลยไฉน..หวนไห้รัก
สิ่งมีค่าประจักษ์เพียงรักแย่
ต้องการไปจากวันคืนผันแปร
มิรู้แก่ใจลึกรู้สึกกัน
๑ จันทร์กระจ่างกลางใจให้ตลอด
ใครต่อยอด..ปลอดนัย..ไม่ฝ่าฝัน
ธรรมดาชีวิตถูกผิดผูกพัน
ขอเก็บวันคืนจาก.
1969
12
0
หน้าส่วนตัว
