ถือดอกไม้ สีหวาน หวาน ยืนรอท่าเทอไม่มา.. ยืนนาน นาน นึกรำคาญตัวเองเกรงมาไว .............. แดดแผดเผาเหล่าดอกไม้ให้เริ่มเฉา คนก็เศร้า ..นั่งนอนรอจะไม่ไหว ใจยังยิ้มที่เทอมาไม่ไวไว คงเพราะให้ยุ่งยากอยู่ กับหมู่งาน .. สิบสี่นาฬิกา..จะห้าสิบ เสียบกระซิบจากท้องก้องกังวาล มันหิวโหยครวญคร่ำน่ารำคาญ ใจเจ้ากรรม..เคยชื่นฉ่ำกลับช้ำใจ เธอมาแล้ว สิบสาม นอ.หมอพามา สวยสง่า ใครไป-มา ก็หลงใหล เหมาะกันยิ่ง หมอ'เมริกัน - พยาบาลไทย ทิ้งคนไข้ ..ใจพิการ ตลอดกาล...เอย
1464
4
0
หน้าส่วนตัว
