กวีปกรณ์
กระดิ่งยังไหวไกวเสียง
ครวญคร่ำสำเนียง
ยังยินยามจินต์ถวิลหา
หลากค่ำข้ายากข่มตา
มนมาดปรารถนา
คำนึงถึงนางห่างหวน
เหมันต์ธันวาฯมาจวน
อกหวั่นเรรวน
ลมหนาวคราวนี้มิไกล
กริ๊งกริ๊งยิ่งดังกังวานใส
สะท้อนหัวใจ
สะท้านอารมณ์คมบาง
หนาวเนื้อเหลือทนจนคราง
แนบเนื้อนวลนาง
หนาวนี้หนาวน้อย...น้อยลง
แต่รักไร้ความยืนยง
รักมิมั่นคง
มีรักมักพรากจากลา
ลมหนาวร้าวใจจนชา
เหมันต์ธันวาฯ
อกข้าเหว่ว้าเหลือทน
ใกล้แล้วลมหวนจวนจน
วารวันผันวน
ตามกฏเกณฑ์กาลฤดู
กระดิ่งแว่วหวามวาบหู
แลดาวเดือนธนู
ลมโถมโหมพัดกวัดไกว
พฤศจิฯสิ้นแล้วหรือไร
มิทันเตรียมใจ
1103
0
0
หน้าส่วนตัว
