อัลมิตรา
..๏ แลพายุบุกโหมโรมสาดซัด
พฤกษ์ไกวกวัดโยกไหวใบร่วงลู่
ยินเสียงคนบ่นบ้าไม่น่าดู
อื้ออึงหูสำเนียงเยี่ยงคนพาล
แต่ละคำหลุดจากถ้อยดุจถ่อยนัก
กำแหงจักขย่มฟ้าท่าอาจหาญ
ตะโกนซ้ำ..ระยำฟ้ามาคิดการณ์
ส่งเสียงสะท้านกึกก้องร้องทำไม ?
เขย่งเท้าก้าวย่างอย่างกำแหง
ส่อแสดงความโง่อวดโอ่ใส่
ฮะ.เหวยเหวย.!! มามะ..กล่าวท้าไป
กูยิ่งใหญ่จะดึงทึ้งฟ้าลง
เห็นเหตุการณ์ทั้งหมดสลดเศร้า
มนุษย์เขลาโง่งมจมความหลง
บังอาจเทียบเปรียบฟ้าข้าฯคิดปลง
แล้วบรรจงเขียนกล่าวเล่าเป็นกลอน
โอ้หนอฅน !.โอ่ตนว่าเก่งกล้า
อวดศักดาเทียบผลฅนสั่งสอน
ประกาศอ้างว่าใจไร้นิวรณ์
เที่ยวยอกย้อนกราดด่าว่ากระทบ
เทียบเ
1021
8
0
หน้าส่วนตัว
