ที่ผ่านมาเจ็บปวดรวดร้าว ในใจเคยพราวแพรวทอแสง ต้องมืดมิดติดตรมใจไปเป็นแนว ไม่มีแล้วคนอย่างเขาที่เฝ้าคอย เค้าเคยดีกับเรา เฝ้าทอฝัน เคยสะอื้นพลันคิดถึงเฝ้าเหม่อลอย จิตจดจ่อคิดถึงเขาแต่ คกมจพลอย ให้ต้องถอยหัวใจเราออกมา ภาระฉันนั้นมีมาก เกินเอื้อนเอ่ย ที่ไม่เคยถูกคนเอาดปรีบยติดตรึงตรา อยากเห็นหน้าอีกครั้ง ก่อนจากลา ใครที่หาเธอเขาอยู่ตรงนั้น โปรดเข้าใจ ให้เขาหันไปก่อน อ้อนเอ้นถาม จิตใจทรามรึป่าว อยากถามไถ่ ไมเคยจะประสงค์ร้ายอีกต่อไป ควรฟถามไถ่กันบ้าง.....เป็นอย่างไร
839
0
0
หน้าส่วนตัว
