อินทรวิเชียรฉันท์ ๑๑ ...๏ แผ่นฟ้าผิว์ราแสง ระอุแดงก็แปลงดง สรวงเปรยจะเผยทรง อัสดงประสงค์ดลฯ.... ...๏แสงศรีก็หรี่ลง รวิยงสิปลงชนม์ ปลิดชีพประทีบหน รุจิพ้นก็หม่นคืนฯ.... ...๏มอดม้วยเพราะด้วยล้า นิลกล้าจะทากลืน ละระยับและลับผืน ประลุพื้นบ่ฝืนกาลฯ.... ...๏ผันผกวิหคเหิน สิจำเริญก็เพลินปราน เซ็งแซ่กระแสขาน ระกะพล่าน ณ ชานไพร๚ะ๛.