อัลมิตรา
๑)
ยามห่างเจ้าเช้าค่ำยังย้ำจิต
ให้หวนคิดร่ำไห้พิไรหา
จำจรจากพรากไกลดั่งคล้ายวิญญาณ์
สิ้นชีวาล้านักยากทุ่มเท
(๒)
สองขาแกร่งแกว่งกวัดดูขัดเขิน
ยามย่ำเดินเพลินนั้นพลันเถล
สองแขนคว้าดูว่าจะลังเล
ยามแกว่งเปลเห่กล่อมย่อมหมดแรง
(๓)
หนึ่งดวงจิตคิดถึงซึ่งน้องน้อย
จักยังคอยฤาคล้อยพลอยหน่ายแหนง
จักลืมแล้วแก้วตาคราเปลี่ยนแปลง
ฤาคิดแกล้งแย้งให้พี่ฤดีตรม
(๔)
โอ้เกินพร่ำคำหวานมาหว่านล้อม
ใครหนอกล่อมถนอมน้องเคียงครองสม
เห็นนิราศ ฯ อาจหวั่นพลันหมองตรม
ลืมคารมขรมว่าตราบฟ้าเลือน
(๕)
ครั้นได้ข่าวเยาวมาลย์นั้นสุขสรรค์
ตัวพี่นั้นพลันสุขสนุกเหมือน
ปราศมัวหมองต้องใจร้ายลางเ
1027
7
0
หน้าส่วนตัว
