หวั่นไหว แค่เพียงเฉียดกรายเขตหวงห้าม ความรู้สึกถูกคุกคาม ทั้งที่พยายามไม่ก้าวเกิน ผิดไหม กับเส้นที่กั้นเราไว้ ให้ห่างเหิน รักปิดประตูตาย ไม่เชื้อเชิญ มีแต่บอกให้เดินผ่านไป ระหว่างเราคงแค่นี้ ชัดเจนตรงจุดที่ไร้ความหมาย มีเส้นเขตแบ่งกั้นเกินกล้ำกราย เหมือนใกล้.... แต่ไกล... สุดมือคว้า... หวั่นไหว แค่เพียงกล้ำกรายไปเห็นหน้า แลเลยไม่สบตา ปล่อยเส้นแบ่งกาลเวลา พาพรากกัน