บพิตร
ห้วงเวลาเงียบเหงาและเศร้าสร้อย
ดาวเดือนคล้อยโน้มลงตรงปลายฟ้า
สายลมเย็นโชยพลิ้วผิวแผ่วมา
ดวงดารารายระยิบกระพริบพราว
กับเหม่อลอยลอยไกลในฟากฟ้า
กับน้ำตากล้ำกลืนในคืนหนาว
กับงดงามราตรีที่มีดาว
กับใจร้าวข้านี้สิทุกข์ทน
กับวันคืนเดือนปีที่ผันผ่าน
กับกลกาลหมุนย้อนผ่านร้อนฝน
กับความหวังยังฝันมั่นกมล
กับบางคนคอยหากลับมาเยือน
เสียงกระซิบขับขานผ่านเวลา
ความเหนื่อยล้าคู่ใจหาใดเหมือน
มีดวงดาวท้องฟ้ามาย้ำเตือน
ที่คลาเคลื่อนคือเวลาพาท้อทน
เห็นดาวตกพุ่งพราวจากราวฟ้า
เจ้าดาราทิ้งร่างลงกลางหน
ความจีรังหรือมีกี่ผู้คน
มิอาจพ้นร่วงร่างสู่กลางดิน
ห้วงเวลาเงียบเหงากับเศร้าสร้อย
ให้ล่อง
1097
3
0
หน้าส่วนตัว
