อโณทัย รอนรอน ตอนย่ำรุ่ง ปุยเมฆฟุ้ง คล้อยคล้อย ลอยพลิ้วไหว แดดอ่อนอ่อน เรื่อเรือง เหลืองรำไร ฟ้าวันใหม่ ไอน้ำค้าง เหลือจางจาง อยู่กลางไพร เช้าเช้า เฝ้าชมนก เสียงน้ำตก ซ่าซ่า มิซาสร่าง ลมเย็นเย็น ระหอบ รอบทิศทาง นึกหนาวหนาว อ้างว้าง ขาดสาวเคียง ตัวคนเดียว เดี่ยวเดี่ยว ยืนเปลี่ยวเปล่า เดินเหงาเหงา ออดออด ระทอดเสียง ก้าวท่อมท่อม สอดส่อง หันมองเมียง ก่อนไล่เลียง ซ้ำซ้ำ ย้ำถามตน เชื่อลมลม จมปลัก ในรักคุด ถอนไม่หลุด งมงาย หลายหลายหน ยอมเจ็บเจ็บ แปลบแปลบ แอบกังวล มารับผล นานา หาอันใด