อ่อนแสงฝันตะวันรอน วิหกจรหวนคืนถิ่น อ่อนระโหยแรงโบยบิน จากผกผันในวันคืน ดั่งนกน้อยอ่อนล้าจากฟ้ากว้าง ดั่งเส้นทางหวนวนสู่หนเก่า กี่ก้าวย่างที่ย่ำในลำเนา มิพ้นเงาทุกข์ท้อพ้อชะตา พานพบประสบการณ์ แลผันผ่านในคุณค่า หลากความหมายวุ่นวายพา ให้เพียงหลงพะวงใจ ผ้าเช็ดหน้าผืนเก่า ยังคอยเช็ดเงาอ่อนไหว ซับคราบแห่งเรื่องราวที่เป็นไป โดยชีวิตหลั่งริน เพียงแสงจันทร์เป็นเพื่อน ณ เรื่อนเหงา ลมโชยเคล้าลั่นทมพร่างพรมกลิ่น อาบแสงชื่นในคืนเหงาเฝ้าหลั่งริน ปลอบชีวินว้าเหว่ด้วยเมรัย ลานเทวา
1162
2
0
หน้าส่วนตัว
