กวี ซีม่า
สักวา คนเมืองเหนือ เมื่อหน้าหนาว
ลมเหนือพราว พัดผ่าน สะท้านไหว
หนาวลมเหนือ เหน็บหนาว ปวดร้าวใจ
เย็นยะเยียบ เฉียบไป ถึงในทรวง
คนเมืองเหนือ เมื่อลมหนาว พัดพราวพลิ้ว
สั่นสยิว หวิวกาย ทุกข์ใหญ่หลวง
หากเมืองกรุง,ใต้,กลาง ไทยทั้งปวง
ยังเป็นห่วง ส่งผ้าห่ม....ป้องลมเอย