ขุนเขาในเงาน้ำ
ฟ้าเบื้องบนส่งฝนโปรยโรยหยาดใส
แต่เพลิงใจกลับร้อนรุ่มกลุ้มกลัดหนอง
โอ้ตัวเราเศร้าตรมมิสมปอง
น้ำตานองอาบหน้าโทษฟ้าดิน
ไยลิขิตชีวิตเราให้เหงานัก
ปัญหาหนักรุมรังแกเกือบแดดิ้น
หาคำปลอบประโลมใจไป่ได้ยิน
ตราบชีพสิ้นคงไร้สุขทุกข์ทรมาน
จะมีแรงสู้ไปไหวหรือนั่น
เสียซึ่งขวัญโศกรัดประหัตประหาร
มรรคามืดมองมิเห็นเช่นวันวาน
ดังขอทานพเนจรร่อนเร่ไป
เพียงสักคำย้ำเราให้เศร้าสร่าง
เพียงสักมือชี้ทางสว่างไสว
เพียงสักคนร่วมทางอย่าห่างไกล
เพียงสักใจเห็นค่าอย่าหมางเมิน
สายฝนลับสุริยามาแทนที่
สายนทีล้นหลั่งหลังตื้นเขิน
เกิดเป็นคนล้มแล้วลุกทุกทางเดิน
มุ่งเผชิญฝ่าฟันภยันตราย
--------------
หน้าส่วนตัว
1485
16
0
