...ทีอยู่ใกล้ไยเมินทำเหินห่าง ทำตาขวางเหมือนใครให้ยาขม คงเสื่อมรักห่วงใยให้ใจตรม เปรียบเหมือนลมผ่านมาแล้วลาไกล ...จำต้องลาไปก่อนยังย้อนนึก เฝ้าตรองตรึกถึงคราวเราชิดใกล้ อาจจะเป็นเช่นฝันอันรำไร ยามตื่นให้สร่างพลันอันตรธาน ...เพียงรำพึงรำพันอกหวั่นไหว ขอร่ำไรร่ำลาอย่างกล้าหาญ ยังคำนึงคำนั้นในวันวาร สุดซมซานซมซ่อขอลาที ...แสนท้อแท้ท้อถอยเศร้าสร้อยนัก เมื่อตระหนักตระหนกอกป่นปี้ เกินเก็บกั้นเก็บกดรันทดมี คงหลบหนีหลบหน้าแม้นอาวรณ์
3
0
0
หน้าส่วนตัว
