แจ้นเอง
แว่วเสียงนกกรีดร้องก้องเวหา
เป็นเวลาตีสองของวันใหม่
ฉันยังคงนั่งตาค้างระวังภัย
ภายในใจนึกหวาดขยาดกลัว
สรรพสิ่งรอบข้างวังเวงยิ่ง
ท่ามกลางสิ่งวุ่นวายสุมในหัว
หมอกลงมาหนาตาดูน่ากลัว
บรรยากาศยิ่งมืดมัวสลัวลาง
เสียงนกเขาขันคูหาชู้รัก
เสียงขลุกขลักจิ้งจกกระดกหาง
เสียงตุ๊กแกหาหนูอยู่ในราง
เสียงอึ่งอ่างร้องอึ่งอ่างข้างคางคก
ฉันนั่งอยู่จวนเวลาใกล้ฟ้าสาง
ยังนึกหาหนทางคิดไม่ตก
เรื่องวุ่นวายในใจยังสะทก
น้ำตาตกอกระทมขมขื่นใจ
เสียงไก่ขันบอกลาราตรีนี้
ฟ้าเริ่มคลี่กลีบฝันของวันใหม่
แต่ความเจ็บร้าวระกำช้ำฤทัย
เพรียกหาใครปลอบขวัญทันเวลา
เธอทิ้งร้างห่างไปไม
หน้าส่วนตัว
1144
3
0
