แมงกุ๊ดจี่
.จำต้องเดินคนเดียวสุดเปลี่ยวเหงา
เป็นคนเศร้า...ที่สับสนหม่นทุกครา
ต้องทนเหน็ดเหนื่อยแสนเมื่อยล้า
ต้องทนฝ่า...มุ่งหมายสู่ปลายทาง...
มองไปทางใดเคว้งคว้างว่างเปล่า
ช่างปวดร้าว...ลำพังกับหวังอันว่าง
ต้องยอมรับความจริงทุกสิ่งอย่าง
ความแตกต่าง...กำหนดในโทษทัณฑ์...
อ่อนล้าสิ้นหวัง*เดียวดายกลางสายลม*
อยากจะข่ม...ตาให้หลับไปกับฝัน
จะซุกตัวซ่อนกายไว้ในเงาจันทร์
หลับนิรันดร์...ไม่ขอตื่นฟื้นขึ้นมา...
จะมีเพียงสายลมพร้อมดาวพราวใส
ทะเลไกล...กล่อมขวัญยามฉันนิทรา
จากนี้ไปขอพักผ่อนนอนหลับตา
ตราบสิ้นฟ้า...สิ้นดินไปชั่วกาล....
บินไปเดียวดายกลางสายลมแปรปรวน....ฯลฯ
.
2766
18
0
หน้าส่วนตัว
