๏ ในบางคราวบางคนยามหม่นหมอง เฝ้าถือครองความเศร้าเคล้าโศกศัลย์ ด้วยเจ็บเกินครวญคร่ำเพ้อรำพัน เพราะความฝันนั้นฉาบอาบมายา ยอมทุ่มเทใจกายให้ทั้งหมด ยอมเปลื้องปลดเรือนร่างเสน่หา มอบความรักภักดิ์มั่นขวัญอุรา มอบศรัทธาคงมั่นนิรันกาล พอนานวันร่องรอยความรักร้าว ค่อยค่อยก้าวคละคลุมกุมวันหวาน ซ่อนเงื่อนปมลมลวงบ่วงซาตาน สุดท้ายผลาญเผาซากรักมลาย เพียงเถ้าถ่านศรัทธาใจในซากเถ้า เพียงรางเงาความฝันอันสลาย เพียงร่องรอยสวาทล้ำเคยกล้ำกลาย ฤๅความตายที่หลุดพ้นคนพ่ายรัก๚ะ๛
1833
16
0
หน้าส่วนตัว
