เมื่อตะวันบอกลาลับลงตรงขอบฟ้า เหมือนอาทิตย์บอกกับข้าว่าลาก่อน อีกไม่ช้าจันทร์เจ้าขาจะรีบจร มาให้ข้ายลก่อนนอนเพื่อฝันดี แต่ทว่าราตรีนี้กลับมืดมัว และสิ่งที่ข้ากลัวกลับเกิดขึ้น ณ ที่แห่งนี้ จันทร์เจ้าขาปรากฏกาย หากแต่ไร้แสงสิ้นส่องราตรี เห็นเพียงจันทร์ไร้เงาเช่นนี้ข้าปวดใจ ข้าไร้เขาดั่งจันทร์เจ้าไร้เงาแสงระวีฉาย เจ็บปวดยิ่งนักเมื่อรับรู้ได้ถึงความอ้างว้างและไม่มีใคร เจ็บปวดรวดร้าวทรมานแทบขาดใจ อยู่ตรงนี้อย่างไม่มีใคร กับใจจันทร์ฉายที่ไร้เงา
1191
3
0
หน้าส่วนตัว
