คนกุลา
.
ดาวเอ๋ย โอ้ดาวจ๋า
คืนนี้ฟ้า มืดคล้ำฝน
จึงหลบ ลบหาย สายตาคน
ละยินยล ปล่อยพี่ ไม่มีใคร
ฤๅล้าใจ สุดส่องผ่าน ม่านเมฆบัง
ยามจ้องท้อง ฟ้าหม่น
เหมือนคน จมใน ความหลัง
หมู่เมฆ เหมือนเพียง ก่อเวียงวัง
ที่สานหวัง คราเรา เข้าใจกัน
คือคืนวัน ที่ดาว มาพราวแพรว
เพียงไม่กี่ วันผ่าน
ไยดั่งนาน นะเกินแล้ว
ที่ดาว พราวใจ ไม่ใสแวว
ดุจดังแก้ว หลุดหล่น หล่มโคลนตม
สุดจะข่ม ใจหวลหา คราไร้ดาว
อีกนานปาน ใดหนอ
ดาวจะทอ แสงมาเย้า
พร่างพริบ ทิพย์ฟ้า ดาราพราว
แลัวตัวดาว รู้ไหม ใครเขาคอย
ให้ดาวลอย มาให้เห็น เช่นทุกวัน
กลับมาเถิด ดาวจ๋า
รอเวลา กล่อมดาวฝัน
ยามใด หากคืน มาหากัน
จะชื่นขวัญ เชยดา
1508
8
0
หน้าส่วนตัว
