ดาบไม้
ข้ายึดมั่นหาหนทางคลานต่อสู้
เพราะหวังอยู่เคียงข้างเจ้ามิห่างเหิน
พอสุดท้ายเจ้ามีใหม่ข้าถูกเมิน
แค่ผิวเผินต้องใจข้าจำยอม
จากเจ้าไปเพราะต้องไปตามความฝัน
คืนและวันคิดถึงเจ้าน้ำตาไหล
คิดตรองอยู่ถูกหรือที่จากไป
ที่พลัดไกลไปถึงแดนอโยธยา
ข้าอดทนลำบากต้องเรียนหนัก
ไหนเรื่องรักที่ห่วงสุดสับสน
เรียนต่อสู้เหนื่อยกายใจอดทด
เพราะฝันล้นให้สำเร็จเป็นชื่นใจ
ทุกคืนวันอยากเป็นเพียงแค่ความฝัน
พอฟ้าลั้นให้ตื่นเป็นสดใส
ทุกทุกสิ่งที่ฝันร้ายจงหายไป
ให้สดใสเหมือนอดีตที่ผ่านมา
แต่ตอนนี้สิ่งสดสวยคือความฝัน
ความจริงนั้นพาลให้ข้าน้ำตาไหล
มีเจ้าอยู่เลี้ยงไม่ได้ละอายใจ
ต้องจา
หน้าส่วนตัว
774
1
0
