ผม => แวะเข้ามาหาใครไม่ทราบครับ...
คุณ=> งั้นผมกลับก็ได้คงไม่ว่า...
เผลอคลิ๊กผิด...ไม่ได้ตั้งใจมา
ไว้คราวหน้าจะพยามหักห้ามใจ
ผม => อ้าว...มาแล้วไยรีบกลับล่ะครับพี่
ทำอย่างนี้มันหดหู่พี่รู้ไหม
คนกันเองอุตส่าห์มาอย่ารีบไป
อ่านกลอนให้จบก่อนอย่าร้อนรน
คุณ=> ให้อ่านกลอนอะไรไร้สาระ
มันเกะกะสายตาไม่น่าสน
แล้วคนเขียนเป็นใครอยากให้ยล
คงเป็นคนธรรมดาที่บ้ากลอน...
ผม => ขอโทษครับคุณพี่ที่เคารพ
ผมไม่อยากประจบซบออดอ้อน
พี่ไม่ชอบไม่เป็นไรไม่เว้าวอน