บทกวีแห่งความเหงา... เหงา....ฟ้าสีเทาหม่น น้ำค้างอวลระคน..ปนไอหนาว ทางชีวิต..ยังหยัด..ยืนยาว จำต้องก้าว..ย่ำเิดิน... เหงา..ฟ้าสีเทาหม่น ใจคนบางคน..ยังระหก..ระเหิน เหนื่อย..และล้าเหลือเกิน ที่ต้อง..เผชิญ..ภาวะนานา.. เหงา...ฟ้าสีเทาหม่น ใจคนบางคน.. ยัง..ปราถนา กับคำบางคำ...และแววตา เพื่อกำลังวังชา ทุกเช้าเย็น เหงา..ฟ้าสีเทาหม่น ใจคนบางคน..ไม่มีใครเห็น มันเจ็บปวดจน....เกินจะเป็น ที่สุด..ใจดวงเย็น...ก็ด้านชา ..เช้าวันที่เดียวดาย..ทิพย์โนราห์ พันดาว
4528
1
0
หน้าส่วนตัว
