เขาเปรียบฉันเป็นเช่นแสงสว่าง ส่องกระจ่าง...หัวใจใครคนช้ำ ยามเมื่อพบทุกข์ทนมีคนนำ เขาคอยพร่ำ...คิดจริงสิ่งที่เปรย... วันเวลาหมุนผ่านกาลเปลี่ยนผัน ความสัมพันธ์...ห่างเหินทำเมินเฉย พอปีกกล้ามีแรงแกร่งอย่างเคย คนก็เผย...ธาตุแท้แค่มายา... เสียเวลา.เสียน้ำตา.พาหม่นหมอง เขาแค่ลอง...หลอกเราเฝ้าห่วงหา แสร้งทำเป็นอกเดาะเพราะรักมา พอเยี่ยวยา...หายขาดบังอาจลวง... เพียงพอแล้วหัวใจใครจะช้ำ ฉันขอย้ำ...มิรักษาใจทุกดวง รู้แล้วว่าสิ่งต่าง-ต่างทั้งปวง เหมือนเป็นบ่วง...มาทำฉันช้ำใจ... .