ดาวระดา
วาบสว่างข้างคุ้งปรุงแสงสี
แต้มราตรีเรียงรายประกายส่อง
ระยิบยับประดับวันอันเรืองรอง
ปรัดท้องธาราช่างน่ายล
แวมแวมวับวับสลับแสง
ดั่งกายแปลงรัมภาน่าฉงน
มาสถิตถิ่นลำพูดูมีมนต์
สะกิดดลสะกดใจให้รอคอย
มาส่องแสงเรืองสีราตรีกาล
เหมือนวิญญาณสิงเจ้าหิ่งห้อย
บรรเจิดแสงส่องหล้านภาลอย
ประหนึ่งพลอยพริบระยิบงามตา
มีตำนานขานกล่าวเจ้าทิ้งถ่วง
บอกทั้งดวงยึดมั่นยันรักษา
เฝ้ารอรักสลักไว้ในวิญญา
ปรารถนานางลำพูผู้จากจร
ค่ำคืนยืนจุดตะเกียงหวังเคียงน้อง
ฝันใฝ่ปองมุ่งหมายไม่วายถอน
ด้วยรักแท้ทบขั้นนิรันดร
ประภัสสรสร้างใจให้รัญจวน
ตำนานเท็จจริงเพียงใดมิใคร่รู้
แต่หด
5207
10
0
หน้าส่วนตัว
