เปลวเพลิง
เราอาจเป็นเช่นนกที่ผกโผน
ถาทะยานไปโพ้นท้องฟ้ากว้าง
แสวงหาเสรีทุกที่ทาง
ทำสิ่งอย่างอย่างที่ใจชี้ทิศ
บินไปบินไปและบินไป
เมื่อแสงทองของอุทัยยังไพจิตร
บ้างอาจพบยากเย็นและเป็นมิตร
พบนิยามความคิดอันเติบโต
ปุยเมฆขาว สายลมคอยห่มรัก
ให้รู้จักโลกไพศาลอีกนานโข
พำนักจิตนิทรารมย์ใต้ร่มโพธิ์
แล้วบินโล้เรียวรุ้งจรุงใจ
ชื่นชีวีด้วยมีอิสระ
ที่เราจะบินตามความฝันใฝ่
โดยไม่ต้องร้องขอใครต่อใคร
จึงหัวใจตระหนักให้รักมัน
ถ้าหากว่าเราเป็นดั่งเช่นนก
คงโผผกเยี่ยมเยือนเรือนสวรรค์
ปีกกล้าที่กระหยับจับตะวัน
ซึมซับกับสีสันอันเสรี
อาจชีวิตนี้ไม่ใช่ดั่งนก
แต่ใ
1515
0
0
หน้าส่วนตัว
